• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Wooden Shjips

Tsjilpende vogeltjes en wazige stemmen.
11 september 2011, Vera, Groningen

Tekst: André Rozendaal

Beeld: Oscar Anjewierden

Publicatiedatum: 14 september 2011

Gitarist en zanger Erik 'Ripley' Johnson start in 2003 met Wooden Shjips. Hij wil met onervaren muzikanten werken om, niet gehinderd door regels, innovatieve muziek te maken. Het leidt tot niets en hij recruteert ervaren muzikanten.

Dat leidt tot elementaire, psychedelische rock tussen The Stooges, Can en Spacemen 3. Een doorbraak zal moeilijk zijn. Ze leggen hun eerste single stiekem in bibliotheken neer, in de hoop om ooit als meesterwerk ontdekt te worden.

Inmiddels heeft Wooden Shjips de derde plaat uit, West. Dit keer bleef de achtsporenrecorder onberoerd en ze betrokken een echte studio. Daardoor klinkt de muziek evenwichtiger en subtieler. Op het podium staat de fuzzkraan onverminderd wagenwijd open, zo blijkt in Vera, waar Johnson dit voorjaar met het dansbaardere Moon Duo al indruk maakte.

De vele podiumlampen dicht bij elkaar doen al vermoeden waar Wooden Shjips op uit is: een hallucinogeen concert. Kaleidoscopische beeldprojecties bevestigen dit. Tussen de nummers klinken tsjilpende vogeltjes en wazige stemmen. Maar de muziek, die doet het. Alles is gericht op minimalisme en de kracht van de herhaling.

Drummer Omar Ahsanuddin heeft slechts twee trommels; meer is niet nodig voor dwingende, repetitieve ritmes. De geluidsafstelling geeft ruim baan aan de lage tonen. Daardoor grijpt hij het publiek al snel bij de kloten, samen met Dusty Jernier die op zijn basgitaar lopendebandtonen produceert. Toetsenist Nash Whalen lijkt uit een B-sciencefictionfilm ontsnapt. Hij speelt alleen het hoognodige op zijn in zilverpapier verpakte orgel.

Het geluid is hard en zuiver, geen enkel instrument heeft de overhand. Wooden Shjips klinkt als een geheel, waardoor ze de vuige garagetic van de eerste platen live in ere herstellen. Het maakt het optreden extra opwindend. De galmzang van Johnson lijkt uit een eng bos te komen. Daarnaast maakt hij als een volleerd gitaargod de songs af, met smerige solo's die als vette stookolie de zaal in stromen en waarvan je niet weet welke kant ze op gaan.

Het viertal speelt de nummers vrijwel hetzelfde als op plaat. Het geeft de beperking van hun repertoire aan, dat in de kern hetzelfde stramien volgt. Dan zou oeverloos uitrekken van variaties op hetzelfde thema kunnen gaan vervelen. Het blijkt niet eens nodig. Want het cementmengsel van orgel en gitaar is dik genoeg om smerige dronemuren te metselen, die garant staan voor bijna anderhalf uur spacegenot.

http://www.kindamuzik.net/live/wooden-shjips/wooden-shjips-1149/22069/
Meer Wooden Shjips op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/wooden-shjips