• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Willy DeVille / Chez Jack L

Vaste prik voor uitverkocht Nighttown.
27 maart 2005, Nighttown, Rotterdam (NL)

Tekst: Maurice Dielemans

Beeld: Greetsia Tent

Publicatiedatum: 30 maart 2005

Wanneer Willy DeVille terugkomt van een tournee wacht hem altijd een bos rode rozen in een huis dat versierd is met schilderijen van huilende zigeunerjochies en andere prullaria. Er hangt een merkwaardige geur van kitscherigheid rond 'die engerd'. Nadat DeVille door een exotische feestband met een instrumentaal revuenummer wordt ingeleid, wandelt hij als een levende Herman Brood het podium op. Zowat het hele optreden leunt hij meer zittend dan staand op een barkruk. Zijn lange, zwarte haren worden door een grote haarspeld bijeengehouden. Vlak boven het eeuwige dunne snorretje rust, op het puntje van zijn neus, een zonnebril. De menigte in de achterste rijen van het etablissement doet hun uiterste best om een glimp op te vangen van hun oude held uit New York. DeVille is nog steeds razend populair in Nederland.

De oud-junkie mekkert over zijn drugsverleden in het zwoele 'Chieva', terwijl de Mexicaanse ritmes en wulpse vrouwenzang een uitverkocht Nighttown doen zweten. Veel succes heeft DeVille met het geijkte 'Come a Little Bit Closer', dat vrij snel daarna wordt ingezet. Vanavond lijkt de veteraan wat vast te lopen tussen de drassige blues van 'Steady Drivin' Man' en langdradige zwijmelballades als 'Slave to Love', gebracht op de uiterst vervelende melodie van 'Sensa una Donna'. Blijkbaar hadden sommige bezoekers al zoiets in de smiezen en brachten hun klapstoeltjes mee. Meezingers als 'Running through the Jungle' en verplichte kost als 'Demaisiado Corazon', 'Cadillac Walk' en, natuurlijk, de Veronica Top 100 Allertijden-klassieker 'Spanish Stroll' kunnen altijd op applaus rekenen.

Toch zijn de uitvoeringen nauwelijks bijzonder te noemen. Het is voor een groot deel zelfs slaapverwekkend. Aan het einde lijkt het er op dat de ex-zanger van Mink DeVille, zonder één enkele verrassing, gewoon de vaste prik heeft voorgeschoteld, zelfs voor diegenen die de beste man niet eerder live hebben gezien.

Voor de toegangsprijs van 30 euro kreeg je ook nog een Ierse troubadour als voorprogramma, maar wel van het soort dat om drie uur 's ochtends onder je balkon staat te schreeuwen. Chez Jack L uit Belfast durfde het wonderwel aan om de Brel-klassieker 'Port of Amsterdam' te zingen in Rotterdam. Ook nam Jacky ruim de tijd om het publiek mee te laten blèren op het bedenkelijke 'Little Man', dat iemand uit publiek terecht opmerkte als zijn 'Kleine Jongen' van André Hazes. Hij had het beter kunnen houden bij covers als 'The Man Who Couldn't Cry' van Loudon Wainwright III of zijn tergend trage versie van Dylans 'Masters of War'. Het bleef bij een sympathieke doch mislukte poging om een volle bak Willy DeVille-aanhangers voor te verwarmen. Halverwege het concert van DeVille had Chez Jack L al 1 dvd en 2 cd's verkocht...

http://www.kindamuzik.net/live/willy-deville/willy-deville-chez-jack-l/9000/
Meer Willy DeVille op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/willy-deville