• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

White Lies

Kleine broertjes worden snel groot.
10 maart 2009, Melkweg, Amsterdam

Tekst: Sven Schlijper

Publicatiedatum: 11 maart 2009

Er is geen kredietcrisis voor nodig om inktzwarte muziek aan de man te brengen. Sinds Interpol het Joy Divisionidioom naar het nu sleurde, wint doemrijk geluid van Editors tot nieuweling White Lies aan populariteit. Zozeer zelfs dat op kracht van nog maar één album deze jonge Britse band pontificaal voor een uitverkochte Melkweg staat.

Het succes komt niet helemaal uit de lucht vallen. Vorig jaar maakte de band immers al danig indruk op diverse festivals. De debuutplaat mag dan niet heel origineel zijn; een fijne gitzwarte langspeler is het zeker. Het album maakt ook in één klap duidelijk dat de vier bepaald geen vrolijke Fransjesmuziek maken.

Zo zwart-wit als de albumhoes, zo oogt de band ook op het podium. Zwarte kleren, witte lampen en soms een stroboscoop: meer heeft White Lies niet nodig. Groot gebaar ontbreekt en de dankjewels tussen de nummers zijn op het schattige af welgemeend. De groep balanceert vaardig op het snijvlak tussen in zichzelf gekeerd afstandelijk en de brug naar het publiek slaand uitgelaten. Van veterstaren tot fier de borst vooruit.

Het songmateriaal kent tussen stevige rockers, vervoerende ballads en potentiële knijterhits wél de nodige pretentie; linea recta afkomstig uit de school van Echo & The Bunnymen of U2. Duisternis en doem dus, maar dan verpakt in nummers die stiekem knipogen naar grote podia, om niet te zeggen: stadions.

Daar is White Lies nog niet. Daarvoor is het songmateriaal ook nog niet over de hele linie sterk genoeg. Komt tijd, komt raad en wie weet, is het White Lies wel gegund over de tijd van een paar platen een imposante en hoogkaraats catalogus bijeen te schrijven. Na zo'n droomstart kan het alleen maar crescendo gaan, zou je denken. Iedereen die zich in crisistijden wil laven aan een "het kan altijd erger" band, heeft aan White Lies een snaarstrak opererende puike liveband van de zwartste soort. Het kleine broertje van Interpol en Editors is snel groot geworden en kon de ouderen wel eens rap gaan inhalen.

Fotos uit het KindaMuzik archief.

http://www.kindamuzik.net/live/white-lies/white-lies-9597/18225/
Meer White Lies op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/white-lies