• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Where the Wild Things Are

Nieuw festival zoekt, maar vindt nog niet.
10 maart 2013, Eemhof, Zeewolde.

Tekst: Martijn Kuijpers

Publicatiedatum: 13 maart 2013

Een gouden concept lijkt het, een festival in een bungalowpark, buiten het vakantie- en festivalseizoen. Where the Wild Things Are hoefde dan ook maar enkele namen weg te geven om uit te verkopen. De belofte van een Ekkoachtige programmering, vergelijkbaar met Le Guess Who? en Into the Great Wide Open was voldoende prikkel om en masse de Comfort-, Premium- en VIP-cottages te boeken. Zwembroek in de koffer, kratje bier in de auto en op naar Zeewolde, op zoek naar de Wilde Dingen.

Bezoekers worden warm welkom geheten middels twee grote spandoeken: DIT IS EEN DRUGSVRIJ FESTIVAL. Ha, dat zal ze leren, die drugsgebruikers. Omdat roken en drinken natuurlijk gewoon gezellig is, krijg elk huisje wel een gratis fles Jägermeister en wordt de Smoking Lounge enthousiast aangeprezen ("een oase voor iedereen die wil genieten"). De Willem Ruis Sterrentent, waarin je overigens ook prima tegen de rook kunt aanhangen, herbergt het grote podium met relatieve toppers als Balthazar, Anne Soldaat en Jamie Lidell. De Action Factory, normaal in gebruik als activiteitencentrum, is de tweede locatie. Het midden van de hal blijkt een prima ruimte voor optredens van clubniveau, met verhogingen om de middenvloer en compleet met Mediterraanse nepgevels rondom en een bowlingbaan achter het podium. Het kleinste podium bevindt zich in restaurant Hamilton's, dat een mooie plek voor aanstormende bands blijkt.

Aan de locaties, hoewel wat ver uit elkaar, zal het dus niet liggen. Maar of het nu ligt aan de mismatch tussen publiek en bands (niemand wist waar hij een kaartje voor kocht), de verleiding van alternatieven (het zwemparadijs, de warme bungalow) of de toch wel wisselvallige programmering, het festival wil maar geen echt festival worden. Er valt genoeg te genieten, hoor. Zo is er op vrijdag een bij vlagen zeer bevlogen Villagers [foto onder], een aanstekelijk Palmbomen-optreden en een strakke set van Balthazar. Op zaterdag is Local Natives in uiterste vorm en laat John Coffey zien dat hardcore gewoon leuk en gezellig kan zijn. En op zondag gaat Everything Everything richting perfectie, veroorzaakt Metz een donderstorm die toch weer aan Nirvana doet denken en laat FIDLAR [foto boven} horen dat punkrock in 2013 nog altijd kan blijven boeien. Mooie momenten, maar de vonk tussen bands en publiek wil maar niet echt overslaan. De Sterrentent komt nooit echt vol en applaus is vaak niet meer dan beleefd geklap.

Misschien is het de anonimiteit van een bungalowpark, dat juist zo opgesteld is dat je je buren zo min mogelijk ziet. Misschien is het het lapjesprogramma, dat mensen makkelijker voor de open haard en de tv doet kiezen. Of het is een gebrek aan eigen identiteit en spannende acts en randprogrammering. Want Wilde Dingen, die zijn niet te vinden. Where the Wild Things Are is vooralsnog een gezellig weekendje Center Parcs, met een handjevol goede optredens als extra attractie. En daar worden we nog niet wild van.

Foto Fidlar door Rebecca Smeye

Foto Villagers uit het KindaMuzik archief, door Jan Mulders.

http://www.kindamuzik.net/live/where-the-wild-things-are/where-the-wild-things-are-4081/23802/
Meer Where the Wild Things Are op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/where-the-wild-things-are