http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
We Were Promised Jetpacks
Furie uit onverwachte hoek.
03 februari 2012, Vera, Groningen
Tekst: André Rozendaal
Publicatiedatum: 05 februari 2012
Voor een stevige dosis Sturm und Drang-rock kun je op de Schotten rekenen. The Twilight Sad is de bekendste band die postrock, shoegaze, postpunk en emotionele zang mengt tot intense muziek. Net als Frightened Rabbit en Part Chimp. Een andere loot aan de boom is We Were Promised Jetpacks. Met de tweede plaat, het opgefokte In the Pit of the Stomach vol nerveuze teenage angst-rock, leverde het viertal een fraaie plaat af.
Op het podium verwacht je logischerwijs nog meer Schotse furie. In een redelijk gevuld Vera komt die er zeker, alleen uit een hoek waar je in eerste instantie niet op rekent. Want de songs van voorganger These Four Walls zijn weliswaar gruizig, maar iets minder onstuimig en op momenten zelfs voorzien van dansbare mathrockritmes in de lijn van Foals. Toch zijn het de songs van deze plaat die de meeste indruk maken.
De zang van Adam Thompson komt, voorzien van lichte galm, helder naar voren. Dat is mooi meegenomen bij dergelijke luide en bombastische muziek, waar de zang live vaak een ondergeschoven kindje is. Aan de andere kant klinkt het op die manier eveneens dunner en minder claustrofobisch. De repetitieve zanglijnen van 'Short Bursts' en 'Quiet Little Voices' kunnen zo aan glans winnen.
Het geluidsvolume staat hoog, maar niet overdonderend afgesteld. Ruim voldoende om het op These Four Walls prachtig opgebouwde 'Keeping Warm' van de juiste hoeveelheid livepeper te voorzien. Het groeit uit tot een hoogtepunt. Een volume dat ook de meer sfeervolle nummers van In the Pit of the Stomach een meerwaarde geeft. Het zwaar op Joy Division leunende 'Hard to Remember' bijvoorbeeld, waarop het aangenaam wegzweven is.
Uitblinker van de avond is drummer Darren Lackie, die met militaire precisie zijn kletterende salvo's de zaal in vuurt. Bassist Sean Smith heeft hierdoor vrij weinig meer te vertellen, wat soms ten koste gaat van de donkere sfeer die de songs van We Were Promised Jetpacks kenmerkt. Michael Palmer legt een basis van gruizige, gierende postrock- en shoegazegeluiden. Thompson kronkelt eromheen met regelmatig twinkelende lijnen.
Dreiging kan zo overgaan in schwung, en de vele tempo- en ritmewisselingen komen nog nadrukkelijker aan de oppervlakte. We Were Promised Jetpacks maakt wel indruk, maar zindert niet. Want ze laten de popkant iets beter uit de verf komen dan de noisekant. Met als gevolg net iets te veel licht aan het eind van de tunnel.
Foto door Vera huisfotograaf Peer.
http://www.kindamuzik.net/live/we-were-promised-jetpacks/we-were-promised-jetpacks-8177/22524/
Meer We Were Promised Jetpacks op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/we-were-promised-jetpacks
Meer We Were Promised Jetpacks op KindaMuzik:
» Live-recensie: We Were Promised Jetpacks» Bezoek de We Were Promised Jetpacks artiestpagina
Vind je We Were Promised Jetpacks goed? Lees dan ook bij KindaMuzik over:
» The Twilight Sad» Frightened Rabbit
» Broken Records
Deel dit artikel: