• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Waxahatchee / Steve Gunn / Woods

Waxahatchee speelt als een haperende machine
18 augustus 2015, Tolhuistuin, Amsterdam

Tekst: Jaks Schuit

Beeld: Renate Beense

Publicatiedatum: 22 augustus 2015

De vier muzikanten van Steve Gunn [bovenste foto] staan voor het optreden hun instrumenten te stemmen. Zonder van het podium te lopen beginnen ze te spelen. Het zaallicht gaat even uit, enkele akkoorden worden aangeslagen, een aantal lampen boven het podium gaan aan en het optreden is begonnen. Na een ingetogen intro zwelt het eerste nummer aan, groeit, vult de Tolhuistuinzaal en spat in een prachtige eruptie van gitaargeluid uit elkaar. De zaal stroomt tijdens de eerste nummers vol. De avontuurlijke rockmuziek van de vier Amerikanen is af en toe beklemmend en houdt de toeschouwers in een vaste greep. Enige minpunt is het stemmen van de gitaren na elk nummer. Frontman Steve Gunn lijkt het stemkastje en zijn eigen oren niet te vertrouwen. Zelfs tijdens de intro's blijft hij rommelen aan zijn instrument.

Na tien minuten en werkzaamheden van twaalf mensen op het kleine podium is alles in gereedheid voor Woods [foto hierboven]. In 2014 verscheen With Light and with Love, het achtste album van de groep uit Brooklyn. Woods is een professionele eenheid en vermaakt het publiek met dansbare indierock. Vijf muzikanten die plezier en vakmanschap uitstralen. Drie kwartier rockmuziek zonder noemenswaardige stempauzes vliegen voorbij.

Waxahatchee [foto hierboven en onder] mag de avond afsluiten. Het derde album Ivy Tripp ligt al een paar maanden in de winkels. In opener 'Under a Rock' zijn de drie gitaren te horen, een lekker klinkende gitaarmuur wordt opgebouwd. De eerste drie nummers van het vijftal zijn in een vloek en een zucht voorbij. De muziek van Waxahatchee charmeert. De snellere nummers halen nergens de twee minuten, het langzame 'Breathless' klinkt experimenteel en gedurfd.

Na vier of vijf nummers hapert de machine. Frontvrouw Katie Crutchfield lijkt zich af te keren van de groep. Het plezier op het podium slaat om in verveling. De vijf muzikanten staan er geïsoleerd bij. In de zaal is er verwarring. Bezoekers gaan naar de bar of een praatje maken met de jongens van Woods bij de merchandisetafel. Op het podium worstelen de leden van Waxahatchee verder. "This is the last song. Thanks for coming", perst Crutchfield er voor het laatste nummer uit. Na het nummer is het enkele seconden stil, enkele bezoekers applaudisseren zacht en na tien seconden gaat het zaallicht aan. De groep staat nog even op het podium en verdwijnt dan achter de coulissen. Een optreden zonder een glimlach, een half uur muziek zonder een spoor van enthousiasme is voorbij. Het is jammer dat het publiek Waxahatchee op een absolute off night trof.

http://www.kindamuzik.net/live/waxahatchee/waxahatchee-steve-gunn-woods/26151/
Meer Waxahatchee op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/waxahatchee