Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Terwijl zich in Nederland het weinig verrassende Sonisphere festival voltrekt, schotelt het Antwerpse Trix een eclectische mix van genre-aanvoerende bands voor. Nu opereren ze nog in de underground, maar met name Kylesa en Torche hebben de potentie om die de komende jaren te ontgroeien.
Een drietal Belgische bands trapt laat in de middag af. Moroccan, ontstaan uit de as van Officer Jones and His Police Car Problems, doet dat op een wervelende manier. Drie muzikanten gaan stuk voor stuk zo hard tekeer dat menig sludgekwintet wordt overtroffen. Sardonis telt nog een bandlid minder. Een gitarist en een drummer creëren zware, instrumentale muziek die hard hoort te grooven maar bij de tragere stukken niet altijd het geduld krijgt dat ze verdient. Oathbreaker, het kleine broertje van Rise and Fall, timmert met een groeiend aantal optredens flink aan de weg. Het brute geluid staat in schril contrast met het lieflijke voorkomen van de zangeres, die overigens wel een overtuigende schreeuwstrot opzet.
Voor Laura Pleasants van Kylesa is vanavond een grotere rol dan gebruikelijk weggelegd. Problemen bij de douane verhinderen de aanwezigheid van de tweede gitarist/zanger, en dus draagt Pleasants zijn gewicht op haar schouders. Hoewel het geluid van de band minder hard overdondert dan de bedoeling is, brengt ze het er zeer goed van af. Met een verbeten gezicht zet ze vooraan in de set 'Scapegoat' in. Net zo makkelijk volgt ze even later - met cleane stem - haar eigen gitaarlijnen.
De twee andere blikvangers van Kylesa zitten op het drumpodium, gebroederlijk trommelend op twee nagenoeg identieke kits. De minimale meerwaarde van twee drummers op plaat wordt live gecompenseerd door het fantastisch strakke schouwspel. Overwegend volgen de twee elkaar, maar er zijn ook momenten waarop ze om elkaar heen spelen en al solerend zorgen voor spetterende intermezzo's. De link naar het wat beschaafdere Melvins is al snel gelegd. Ondanks een overtuigende show is het wachten op Kylesa op volle oorlogssterkte.
Torche [foto rechts] doet het sinds het vertrek van gitarist Juan Montoya met een mannetje minder. De gitaarmuur is minder kolossaal maar de band wint aan transparantie. Net als Kylesa gooit Torche zijn prijsnummer ('Healer') al vroeg in de strijd, tot grote vreugde van het publiek. Vervolgens baant het trio rasmuzikanten zich een weg door een handvol uitstekende liedjes die op de setlist van Foo Fighters of Queens of the Stone Age niet zouden misstaan. Gelukkig heeft Torche zijn scherpe kanten niet overboord gegooid en gooit de breed lachende Steve Brooks even later flink wat feedback en omlaag gestemde gitaren in de strijd. Hopelijk blijft de band zijn smerige trekjes houden en valt Torche niet ten prooi aan verlokkingen van de mainstream.
Met vijf platen op zak is Coalesce rijkelijk laat met een bezoek aan Europa, wat zich vertaalt naar een horde hongerige fans die zich vanaf de eerst noten verdringen bij het podium. De lange wachttijd is echter niet de hoofdoorzaak van het geduw en getrek vooraan, want Coalesce maakt er een wervelende show van. De spastische capriolen van de gitarist, die een aanzienlijk deel van zijn partijen vervangt door meppen op zijn gitaar, spelen zich zowel op als voor het podium af, terwijl de ritmesectie de hectiek compleet maakt. Voivod [eerste foto], ooit progressief en baanbrekend maar vanavond vooral achterhaald, kan er weinig meer aan toevoegen. De Canadezen weten hun positie als headliners niet in de verste verte waar te maken.
Foto van Torche door Alex O'Toole.
http://www.kindamuzik.net/live/voivod/voivod-coalesce-torche-kylesa-oathbreaker-sardonis-moroccan/18784/
Meer Voivod op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/voivod
Deel dit artikel: