• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Ninja Tune Zen TV Tour

Cut&paste tot kunst verheven.
05 maart 2004, Melkweg, Amsterdam (NL)

Tekst: Manuel Aalbers

Beeld: Eelco Roos

Publicatiedatum: 13 maart 2004

Begin jaren negentig maakte Ninja Tune furore met hun cut&paste-platen. Coldcut was de vaandeldrager van een nieuwe generatie platenkunstenaars die steeds vaker de laptop als wapen gebruikten. Enkele jaren geleden nam Amon Tobin het vaandel over en bracht Ninja Tune op grotere hoogte. In de Melkweg was deze er helaas niet bij, maar dat was misschien maar beter ook, want Amon Tobin op het affiche had de andere heren ongetwijfeld gereduceerd tot support acts.

De avond begon op een opvallend laag volume met Blockhead. Het volume van de Melkweg stond zelfs zo laag, en dat van haar bezoekers zo hoog, dat Blockhead niets meer bleek dan een opwarmertje. Men werd niet geacht te dansen, maar wat te drinken en bij te kletsen met vrienden. Best begrijpelijk, maar het maakte Blockheads set wel erg moeilijk te recenseren.

Na Blockheads uurtje volgde Coldcuts Jonathan Moore. Moore liet duidelijk blijken nog steeds aardig te kunnen "cut&pasten", maar liet ook duidelijk merken dat bootleggen zijn nieuwe hobby is. En zo werden er vele, vele platen door elkaar heen gedraaid. Hiphopklassiekers en bekende deuntjes uit de jaren vijftig en zestig werden afgewisseld met recent top40-werk dan wel raggaplaten. Daaronder hoorden we vervolgens de beats uit het clubcircuit, bigbeats, drum&bass, NERD en zelfs een onvervalste Bhangra-beat. Moore verliet zijn laptop daarbij geen seconde. Het klopte allemaal, maar toch zat er iets niet goed. Het publiek ging niet uit zijn dak en velen bleven wachten op de climax die maar niet kwam.

Twee uur later, om één uur, was het tijd voor de draaitafelkunsten van de jonge - maar dat deed zijn naam al vermoeden - Kid Koala. Terwijl Moore werd bijgestaan door een goed op Moore ingespeelde VJ, werkte Kid Koala samen met een veredelde cameraman die switchte tussen de twee op de drie draaitafels gerichte camera's en Kids logo. Saai? Allesbehalve! Zelden heb ik een DJ gezien die zo snel platen kan verwisselen en die zo veel wisselingen per minuut kan uitvoeren. Dat Kid daarbij twee fatale fouten maakte waardoor de boel stillag, mocht eigenlijk de pret niet drukken, ook al dacht een deel van het publiek onder het motto "niet lullen maar spelen" daar duidelijk anders over.
Ook Kid Koala draaide platen door elkaar heen, maar hij leek in tegenstelling tot Jonathan Moore wars van nieuwerwetse technieken als laptops en hypes als bootlegging. Platen werden gewoon in het geheel door elkaar heen gedraaid of plaat A werd van samples en gescratch voorzien van plaat B tot-en-met Z. Zijn versies van Tears For Fears, Outkast en vooral The Cure deden het goed bij het publiek. De overgang van scratchen door pop- en hiphopplaten naar een supersnelle dansplaat werd echter door datzelfde publiek iets minder goed verwerkt.

Om even voor twee uur, barstte het feestje in de Melkweg pas goed los met de zeer vrolijke heren van Hexstatic. Cut&paste was duidelijk nog steeds hun ding. Maar ze beheersten het kunstje goed. En ook gevoel voor humor kan Hexstatic niet ontzegd worden: Koekiemonster, Charlie Brown en Scooby Doo zorgen niet alleen voor een glimlach op het gezicht van het publiek, maar ook voor een enthousiaster en uitbundiger dansende menigte. Hexstatic deed daar zelf nog een schepje bovenop door geregeld glimlachend vrolijk mee te swingen.
Het leuke van Hexstatic is dat ze er niet een VJ bij hebben, maar dat de beelden direct deel uitmaken van hun set. Dus als we Charlie Brown hoorden praten, zagen we hem ook praten. En dat gold ook voor een aantal filmfragmenten en videoclips. Met name fragmenten uit films als Saturday Night Fever, Pulp Fiction en Boogie Nights hadden een enthousiasmerende werking op het Melkweg-publiek.
Hexstatic zijn DJ's en VJ's voor het volk; ze geven het publiek wat het wil. Pop en techno, de nieuwe Amon Tobin en hun jeugdhelden. Daarmee is niet gezegd dat Hexstatic plat wordt - ook al zal een enkele purist het ongetwijfeld wel zo uitleggen. Ze toonden veel eerder aan dat het onderscheid tussen de juiste beats en camp-platen - het onderscheid tussen hoge en lage kunst - nog veel verder te vervagen is dan we hadden gedacht. Hun audio/video-mixen van bijvoorbeeld 'These Boots Are Made for Walking' of 'Das Boot' gingen een stap verder dan het uitbaten van camp-sentimenten en ook door het in hun mix verwerken van platen van Destiny's Child, Dee-Lite, Beyoncé en Aerosmith/Run DMC op een wijze die veel verder ging dan een sample danwel cut&paste, toonde aan dat de heren deze platen helemaal niet camp vinden. Ze pasten prima in hun set; schijt aan de puristen!

Toen had de avond eigenlijk moeten eindigen. Niet dat Skalpel zijn best niet deed. Net als Moore draaide hij een vrij strakke set. Hij was iets minder serieus, maar hij miste het plezier en engagement van Kid Koala en Hexstatic. Alhoewel Hexstatic het hoogtepunt van de avond was, was Skalpel als beste in staat om binnen zijn set naar een hoogtepunt toe te werken.

» Bezoek Ninja Tune's website

http://www.kindamuzik.net/live/various-artists/ninja-tune-zen-tv-tour/5394/
Meer Various Artists op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/various-artists