http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Digable Planets / Long Lost Relative/ / Mellow P / Mystic & Cee Brown

Digable Planets toont wie de onbetwistbare meesters van de jazzy hiphop zijn.
17 februari 2005, De Centrale, Gent (B)

Tekst: Michael Verscheure

Publicatiedatum: 28 februari 2005

Een van de meest invloedrijke kruisbestuivingen tussen jazz en hiphop, brengt na tien jaar stilzwijgen doodleuk een bezoekje aan de Gentse Centrale: het gebeurt spijtig genoeg niet elke dag. De dag ervoor nog in London aan het werk, de dag erna alweer in de Nederlandse Paradiso voor een Kindred Spirit Special: een reünie van Digable Planets!

Het begon meteen goed met de Gentse rapper Mellow P, wiens demo- cd Steekproef door ondergetekende ferm werd gesmaakt. De toen al goed gevulde Centrale zag dat het niveau van de Vlaamsche hiphopbeats weer enkele stappen vooruit had gedaan, terwijl Mellow P - gesteund door duivel-doet-al Lefto – ons probeerde te overtuigen met zijn mathematische flow. Hoewel aan zijn podium presence nog wel wat gesleuteld moet worden, kwam Mellow P strak voor de dag.

Vervolgens was het de beurt aan Long Lost Relative, dé verassing van de avond. Het viertal bracht intieme triphop, zoals we die kennen uit de befaamde Ninja Tune-stal. Trage, diepe beats in combinatie met een strakke violist, een deejay die op gezette tijden naar de melodica greep en een Duitstalige rapper (Mr. Wizdom) konden het publiek aanvankelijk niet overtuigen. Mr. Wizdom sloeg na een verse echter alle scepsis weg. Slechts weinigen zullen het Duits van Mr. Wiz verstaan hebben, maar het ritme en de manier waarop de man zijn woorden uitspuwde volstonden om voldoende indruk te maken. Kers op de taart was echter de zoetgevooisde Thailan, die in de allerbeste Ursula Rucker-traditie spoken-word met raps versmolt. Alleen jammer dat haar performance een beetje verloren ging in het toch wel erg irriterende rumoer uit de zaal! Long Lost Relative vloog dus de hoofden van heel wat mensen heen; stond echt iedereen alleen maar op Digable Planets te wachten?

Blijkbaar wel, want perfect op tijd stapten Butterfly, Doodlebug (aka Cee Knowledge) en Ladybug Mecca - na 10 jaar nog steeds een innemende verschijning - onder luid applaus op het podium. In tegenstelling tot hun tournee van tien jaar terug, koos The Insect Crew dit keer niet voor een liveband, maar dat weerhield Digable Planets niet om de zaal een uur lang in een muzikale houdgreep te houden.

Digable Planets heeft nog steeds maar twee platen uit, Reachin’ (a New Refutation of Time and Space) uit 1993 en Blowout Comb uit 1995, maar toch klonk de groep geen moment gedateerd. Songs als ‘It’s Good to Be Here’ of ‘Rebirth of Slick’ doorstaan met gemak de tand des tijds. Niet zo verwonderlijk natuurlijk als je je baseert op jazz samples van onder andere Roy Ayers, Sonny Rollins, Art Blakey of Herbie Hancock.

In het uur passeerden alle klassiekers de revue, dolde Digable Planets met het publiek en stond vooral Doodlebug op punt met messcherpe rhymes. Een ding is duidelijk: voor de heerlijkste jazzy hiphop of creatieve funk moet u bij Digable Planets zijn. Laat dat nieuw album maar snel komen!

Deel dit artikel: