• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Naglfar/Life Of Agony

Een avond met twee gezichten.
04 juni 2004, Doornroosje, Nijmegen (NL)

Tekst: Tijs Heesterbeek

Beeld: Marcel Bosmans

Publicatiedatum: 14 juni 2004

Metal: bij het grote publiek bekend als muziek voor langharig tuig met vale band-t-shirts. Maar wanneer je verder kijkt is dit natuurlijk zeer kort door de bocht. Neemt niet weg dat lange tijd kwaadheid de enige emotie was die bij een metalband te vinden was. Een mooie discrepantie tussen de traditionele, machistische metal en de hardere muziek waar meer emotie om de hoek komt kijken, kon vrijdagavond op de planken van Doornroosje gevonden worden onder de naam van de Dynamo Pre-party.

Naglfar neemt de zwarte, macho-kant van de metal vanavond voor zijn rekening. De op de plaat goed in het gehoor liggende black metal komt in Doornroosje totaal niet tot volle wasdom. Het geluid blijft ergens in het midden hangen en vervormt daarna tot een ondefinieerbare bak herrie. Nu lag het niet geheel aan de geluidsafstelling, want de sporadische melodieuze intermezzo’s, wat de muziek van deze Zweedse band nog enig kleur geeft (bloedrood, dat wel), werden ook om zeep geholpen door ongeïnspireerd spel en een niet al te strakke vertolking. De boodschappen aan het publiek in snerpende grunt waren daarnaast meer hilarisch dan stoer. De backdrop hield het ook niet langer en liet steeds meer delen van het teken van Life Of Agony zien.

Het was dan ook duidelijk dat het grootste gedeelte van de bezoekers voor de volgende band gekomen was. De keuze voor het afwijkende voorprogramma was niet alleen daarom vreemd, maar ook al opvallend omdat het Zweedse vijftal niet op de bill van Dynamo stond. Wat deden ze dan op een Dynamo Pre-party? Deze vragen behoorden alweer tot het verleden toen Life Of Agony het podium betrad. In no time was de zaal gevuld en werd elk nummer luidkeels meegezongen. Moeilijk, wanneer Keith Caputo dan met zijn jazzy inslag elk woord anders timede of in een verschillende toonsoort zong dan op de plaat. Nou waren we dit al wel gewend van de kleine man met de enorme lach. Maar sinds zijn solo-optredens lijkt het erop dat hij zijn stem nog meer is gaan verbuigen. Hierdoor legde hij nog meer gevoel in zijn stem en wist het door Naglfar opgebouwde stoeremannenimago van deze avond eigenhandig neer te sabelen. Wat overbleef was een intense en strakke hardcoreshow welke het publiek vergastte op bijna alle klassiekers (eigenlijk was ‘R.E.S.P.E.C.T.’ de enige grote afwezige), aangejaagd door een in een hawaiibloes gestoken, en met veelbetekenende pretoogjes gewapende frontman die niet vaak genoeg kon zeggen hoe fijn ze het in Nederland hadden. Naast een dwarsdoorsnede van hun vorige albums speelde de band ook nog een drietal nieuwe nummers. Daarin was een Life Of Agony te horen die terug ging naar de basisgrooves van de hardcore, en deze tegelijkertijd vermengde met een prettig in het gehoor liggende – ja, bijna poppy – inslag. Na dik een uur, en zonder toegift, was het weer voorbij. En om maar een cliché uit de kast te halen: natuurlijk bleef het onrustig in Nijmegen. Maar dat was dan ook niet vreemd aan de vooravond van Dynamo.
» Bezoek Naglfar's website
» Bezoek Life of Agony's website

http://www.kindamuzik.net/live/various-artists-2449/naglfar-life-of-agony/6301/
Meer Various Artists op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/various-artists-2449