http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Route 04: Tribute to Johnny Cash
Oprechte, ontroerende en grappige hommage aan de man in het zwart.
29 januari 2004, 013, Tilburg (NL)
Tekst: Maurice Dielemans
Beeld: Stephan Mehrer
Publicatiedatum: 29 januari 2004
Die stervenskoude donderdagavond begint de hommage aan Johnny Cash met liedjes van Dayna Kurtz. Het is zo stil in de grote zaal dat men bij het minste gerinkel opschrikt. Iedereen hangt aan de lippen van Kurtz. Ze kan zich nergens verschuilen. De plattelandsvrouw uit Amerika staat moederziel alleen in de immens grote arena van 013. De zangeres klampt zich vast aan een akoestische gitaar als een uitgeputte schipbreukeling aan een reddingsboei. Het aandachtig luisterende publiek is overgeleverd aan de hartverscheurende liedjesteksten en haar minimale gitaarspel. Ze maakt van de gelegenheid gebruik om alvast een paar kersverse nummers te spelen, maar het zijn toch vooral de volledig kaalgeplukte versies van haar bejubelde langspeelplaat Postcards from Downtown die de meeste indruk maken. 'Just Like Jack' en 'Postcards from Downtown' raken deze keer precies de juiste snaar. Eén van de gespeelde nieuwe nummers verschijnt echter niet op de volgende plaat. Dat nummer is te country-achtig en past zodoende niet tussen de andere songs, zo verklaart Dayna Kurtz aan het publiek. Het vertelt misschien iets over haar toekomstplannen en de opvolger van Postcards from Downtown. Kurtz, die zojuist uit de States is overgevlogen, probeert ons nog een paar dvd's en cd's aan te smeren, maar ergens bekruipt ons het gevoel dat het nu mooi is geweest. De bloederige veldslag die is gevoerd om haar cd Postcards from Down te begrijpen, willen wij niet nog eens doorstaan. Om de blues van Kurtz helemaal goed op waarde te schatten, moet men eigenlijk in de bruine kroegjes op zoek gaan naar de roots van illustere muziekfiguren als Billie Holiday en Tom Waits. Voor vanavond had Dayna Kurtz de vocale uitspattingen en het complexe muziekspel thuisgelaten. Deze avond zong ze tot ons en de man in het zwart.
Dat Johnny Cash op 12 september 2003 het aardse bestaan vaarwel kuste, was natuurlijk geen reden tot een feestje. The Bastard Suns uit België denken daar anders over, maar hoe hilarisch en melig hun vertolking van klassiekers uit het repertoire van The Man in Black ook zijn, men kan toch niet zeggen dat wij eerder zo'n oprechte, ontroerende en toch vooral op de lachspieren werkende hommage aan een legende als Johnny Cash hebben gezien. Vitalski, alias Vital Baeken, is een duizendpoot. Hij is acteur, zanger, auteur en stand-up comedian. Samen met auteur Pieter Hemerijck zingt de Belg, die voortdurend gekke sprongen maakt en een striptease doet, enkele teksten van Cash en het voortreffelijke 'The Mercy Seat' van Nick Cave in de Nederlandse taal ('Het Malse Graf'). Het getrompetter van jazzmuzikant Jo Jespers maakt het er allemaal niet serieuzer op, maar The Bastard Suns maakten zich die avond in het Tilburgse 013 haast even onsterfelijk als hun grote inspirator.
Eerlijk gezegd begon ik mij een beetje zorgen te maken bij het horen van de naam Tilburg CowBoys, maar het geheel in zwart gestoken collectief uit, eh, Tilburg maakt meteen veel goed met hun respectvolle gedichten en liedjes. Zelfs hun bloedserieuze cover van 'Veenhuizen', een door Alias Berger naar het Nederlands vertaalde bewerking van het onovertroffen lijflied voor de bajesklant, 'San Quentin', mag er zeer zeker zijn. Een van die fraaie gedichten, 'Man in Black' geheten, wordt voor en na het optreden op een mooie speelkaart door de Tilburg CowBoys aan de concertbezoekers uitgedeeld:
Zwart is zo somber, de kleur van de dood
Zei iemand laatst; waarom draag je geen rood
De kleur van het bloed dat voor vrede
Blijkbaar vloeien moet
Ik draag zwart uit naam van al dat bloed
De ombouw van het podium voor Johnny Dowd en zijn vaste drummaatje duurt verrekte lang. En het leven van een popjournalist mag dan seks, drugs en rock-'n-roll zijn, maar soms moet er ook gewoon de laatste trein gehaald worden. Dowd, wiens reis naar Tilburg werd geteisterd door sneeuwbuien en een verlate Easy-but-just-not-Yet-piloot, speelt amper vijftien minuten. Zijn eigen optreden in de kleine zaal was afgelast. Later op de avond begint hij wel een inhaalrace met poëzie, waarna 'The Wall', 'Cocaine Blues' en enkele andere klassiekers van Johnny Cash volgen. Iets voor elven is het voorbij. Het slotconcert met Kurtz, Dowd en een paar Achterhoekers moet nog volgen, maar de Nederlandse Spoorwegen zijn ongeduldig. Ondanks dit abrupte einde van de avond kan gezegd worden de organisatoren van 013 erg hun best hebben gedaan om een bijzonder mooi en origineel eerbetoon aan Johnny Cash neer te zetten. De mooie aankleding en de zorgvuldige samenstelling zijn van die dingen waar de organisatie van de half goede Townes-tribute, een paar dagen eerder in Tivoli, nog eens een voorbeeld aan zou kunnen nemen.
http://www.kindamuzik.net/live/various-artists-2447/route-04-tribute-to-johnny-cash/5075/
Meer Various Artists op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/various-artists-2447
Deel dit artikel: