Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Als een van de exponenten van het gitaarmilieu in Chicago maakte Urge Overkill begin jaren negentig furore. Op hun thuislabel Touch ’N Go brachten ze achtereenvolgens puik materiaal uit zoals Jesus Urge Superstar, Americruiser, The Supersonic Storybook en de ep The Stull. Maar ook hun overstap naar Geffen legde hen geen windeieren, daarvan getuigen Saturation en Exit The Dragon.
Nadat het in 1995 angstvallig stil werd rond de band, duurde het ruim negen jaar voordat ze terug van zich laten horen. Hun hergeboorte op Pukkelpop 2004 was helaas teleurstellend en hun concert het jaar nadien op Viva Velinx bleef van alle media-aandacht geschuwd. De reden dat we anno 2006 toch nog met verwachting naar Urge Overkill uitkijken heeft dan ook met het concept te maken. De enige leden die de reünie overleefd hebben, Nash King en Ed ‘King’ Roeser, zouden namelijk met hun tweeën aantreden voor een akoestische set.
En het moet gezegd, wat Urge Overkill in de Arenbergschouwburg wegzette mocht er best zijn. Nash en King bogen zich over het oude Urge Overkillwerk en herwerkte dit tot doorleefde akoestische versies. Maar het blijft natuurlijk Urge Overkill en daar horen slordigheden bij. De gitaar zat al eens even fout, het geluid wilde niet altijd mee of een stuk dat elektrisch anders klonk, kon akoestisch niet helemaal opgevangen worden maar al bij al hield het tweetal hun concentratie erbij.
Ironisch genoeg hebben Nash en King het over oud materiaal als het dateert van voor hun Geffenperiode, die intussen ook weeral ruim tien jaar achter hen ligt. Urge Overkill opent met het ‘recente’ ‘View of the Rain’, van hun laatste plaat die eigenlijk al grotendeels (semi)akoestisch opgenomen was. Maar nadien volgt er werk dat door de akoestische filter toch wat anders klinkt en de mutatie bijzonder goed doorstaat. Het duo waagt zich aan ‘Vacation In Tokyo’, ‘The Candidate’, ‘God Flintstone', ‘Crown of Laffs’, ‘Head On’ en ‘The Polaroid Doll’. Daarbij nemen beide heren het woord en voegt Kings gitaar meestal het licht vervormd gesoleer toe.
Maar ook hun ‘recente’ werk (1993-1995) passeert de revue. Met ondermeer ‘Bottle of Fur’ en ‘Sister Havana’ bewijzen Nash en King dat ze hun materiaal nog met de nodige begeestering kunnen brengen en tijdens die momenten wakkert de oude vlam toch wel een beetje. En dat geldt ook zeker voor de bisronde die start met ‘Girl, You'll Be A Woman Soon’, het nummer dat Tarantino’s Pulp Fiction voor het nageslacht bewaarde. Misschien kunnen we toch nog wel wat verwachten van het nieuwe materiaal dat eind dit jaar in de rekken zal liggen?
http://www.kindamuzik.net/live/urge-overkill/urge-overkill/12308/
Meer Urge Overkill op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/urge-overkill
Deel dit artikel: