• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Ulcerate / Wormed / Solace of Requiem / Gigan / Departé

Ulcerate is geen band maar een natuurkracht.
22 november 2014, Baroeg, Rotterdam

Tekst: Martÿn ter Haar

Publicatiedatum: 29 november 2014

Hoe geïsoleerder een muziekscene, hoe meer subgenres er worden onderscheiden. Death metal heeft er dus heel veel. Voor het eerst hebben een aantal van de grotere bands uit wat avant death wordt genoemd elkaar gevonden voor een Europese tour, die ook Baroeg aandoet.

Zoals de naam al suggereert is avant death een subgenre waarin een belangrijke plaats is weggelegd voor een meer avontuurlijke invalshoek. Daar komt vaak veel technisch geweld bij kijken, maar belangrijker is het compositorische experiment. Een subgenre waarin een overdosis virtuositeit-om-de-virtuositeit in de nummers wordt gestopt bestaat ook: techdeath. Dat is meer een genre als een standaard slasher- of zombiefilm met heel veel spectaculaire special effects. Deze avond wordt daarentegen tijdens de rookpauzes, tussen de bands door, de artistiek verantwoorde bruutheid van de filmografie van Gaspar Noé en Nicolas Windig Refn doorgenomen.

De deelname van Departé [bovenste foto] aan deze tour is opvallend; sowieso gebeurt het niet vaak dat een band die nog geen enkele officiële plaat uit heeft op een uitgebreide Europese tournee gaat en voor een band uit Tasmanië is het al helemaal ongehoord. Muzikaal past Departé wel prima in het pakket, zij het dat de band nog niet goed loskomt van grote invloeden als headliner Ulcerate en genregrondleggers Gorguts.

Solace of Requiem is een beetje de vreemde eend in de bijt. De Amerikanen bieden veel minder experiment en veel meer death metal van de gestampte pot dan de andere bands. Na de nerds van Departé en Gigan is typische lompe metalhead Jeff Sumrell – "Moshen! Zuipen!" – een verademing als frontman, maar muzikaal mist de band originaliteit.

Wormed is misschien nog wel lomper dan Solace of Requiem, maar de Spanjaarden combineren hun br00tal slamz met experiment en verpakken dat alles in een consequent doorgevoerd sciencefictionconcept. Zo moet de zelfs voor een deathmetalband behoorlijk extreme zangstijl van Phlegeton – ook bekend als 'het levende doucheputje' – worden gezien: de zang van een gewelddadig ruimtewezen honderdduizend jaar verder in de toekomst.

Wormed heeft een van de twee gitaristen thuisgelaten. Daardoor klinkt de muziek wat minder heavy dan normaal, maar dat maakt het concert niet minder goed. De voor de band kenmerkende hakkerige start-stopritmiek, die door Phlegeton wordt vertaald in een soort robotbewegingen, blijft fier overeind. Normaliter had het geleid tot een grote moshpit, maar daarvoor trekt deze tour teveel een publiek van sikstrijkers.

Die zijn uiteindelijk toch vooral gekomen voor Ulcerate, dat met Portal en Gorguts zo een beetje de grote drie van het genre vormt. De band bestaat uit drie kale heren met keurig getrimde baarden uit Nieuw-Zeeland met een enorme hoeveelheid effectpedalen voor de gitarist en bassist en een gigantisch drumstel met wel vier van die kleine splashbekkentjes voor de drummer. Die drummer, gezegend met de mooie naam Jamie Saint Merat, is de grote ster van de band. Hij kan heel snel drummen, maar dat kunnen er meer in de death metal. Zijn grote klasse is juist het via de meest bizarre kronkelpaden telkens vertragen en versnellen van het tempo. Gitarist Michael Hoggard strooit daarover zijn dissonante, dankzij al die effectpedalen steeds verschillend klinkende gitaarklanken, terwijl bassist Paul Kelland een opvallend krachtige, lage grunt heeft, een soort geluid dat je associeert met een grizzlybear van een paar duizend kilo.

Ulcerate is helemaal meer een natuurkracht dan een band. De muziek zwelt telkens aan en valt dan weer terug in inktzwarte diepten, als golven die tijdens een storm granieten klippen proberen te verpulveren. De technische uitvoering is daarbij verbluffend. Hoggards voet danst een ballet over zijn effectpedalen, terwijl Saint Merats manier van drummen een vertaling is van het spel van de grote jazzdrummers naar het metalidioom.

Dat het goed zou zijn was op basis van de reputatie van de band al min of meer ingecalculeerd, maar zo imponerend goed … De grote vrees vooraf dat het muzikaal wel top zou zijn, maar dat je net zo goed thuis de cd had kunnen opzetten blijkt daarbij ook nog eens totaal ongegrond. Kelland en Hoggard gooien zich ook fysiek volledig in de strijd, terwijl de lichtman er erg goed in slaagt de vibe van de muziek te vangen door op de golfbewegingen van de muziek mee te surfen. Als een idioot tekeergaande stroboscopen en momenten waarop de band slechts als vage schaduwen te zien is wisselen elkaar af.

Waar Gigan en Wormed al een prima optreden gaven, daar toont Ulcerate zich een van de absolute toplivebands van het moment, een absolute must see voor zowel de vaste bezoeker van Neurotic Deathfest als voor degenen die tegelijkertijd met het optreden van Ulcerate in Utrecht op Le Guess Who? bands aan het kijken zijn, en iedereen daartussenin.

Foto's van Mischa Veenema genomen op 21 november in Vera Groningen

http://www.kindamuzik.net/live/ulcerate/ulcerate-wormed-solace-of-requiem-gigan-depart/25522/
Meer Ulcerate op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/ulcerate