• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Magic of Angels Festival Tour 2003

Na een matige start toch sterk geëindigd.
23 mei 2003, Patronaat, Haarlem (NL)

Tekst: Vinodh Lalta

Publicatiedatum: 05 juni 2003

Toen Trail Of Tears in 1998 debuteerde met het album Disclosure in Red, waren zij slechts een van de vele 'beauty and the beast' gothic-acts van dat moment. Maar in tegenstelling tot een aantal van hun toenmalige concurrenten, heeft Trail Of Tears zich sindsdien sterk ontwikkeld. En dat kwamen ze vanavond ten gehore brengen, samen met nog 4 andere bands: Saltatio Mortis, Sirenia, Edenbridge en Battlelore.

In tegenstelling tot eerdere berichten, bleek Saltatio Mortis de avond te openen. De middeleeuwse folkmuziek die deze mannen spelen, wijkt natuurlijk behoorlijk af van de andere bands op de bill. Maar toch wist het publiek Saltatio Mortis wel degelijk te waarderen en raakte de stemming er daardoor al aardig in.

Daarna was het de beurt aan Sirenia. Voor wie het nog niet wist: dit is de nieuwe band van de voormalige zanger/gitarist en oprichter van Tristania, Morten Veland. En als je weet dat hij in Tristania verantwoordelijk was voor het meeste songmateriaal, zal het dan ook niemand verbazen dat de sound van Sirenia duidelijk in het verlengde van Tristania ligt.

Jammer genoeg kwam de kwaliteit van Sirenia deze avond door omstandigheden niet erg uit de verf. Enkele dagen voor het optreden in Haarlem waren de bassist en drummer van de band namelijk overspannen geraakt en weer teruggekeerd naar Noorwegen. Gelukkig was de drummer van Trail Of Tears bereid om bij te springen, maar voor de baspartijen waren de Noren noodgedwongen aangewezen op een tape. Maar verder waren ook de toetsenpartijen, die toch een behoorlijk deel uitmaken van de sound van Sirenia, afkomstig van tape, net als de koorzang. Dit alles zorgde ervoor dat het geheel erg kaal en wat bloedeloos klonk. Desondanks was het toch nog een redelijk optreden.

Helaas kon dit niet gezegd worden van de prestaties van Edenbridge. Dit gezelschap is een duidelijk voorbeeld van een combinatie die gewoon niet werkt. Muzikaal gezien is Edenbridge namelijk best te pruimen: ze spelen melodieuze metal met hier en daar wat power metal en ook progressieve invloeden. Alleen gooit hun zangeres roet in het eten.

Even voor de duidelijkheid: ik heb geen kwaad woord over de zangkwaliteiten van deze dame. Haar stem en ook haar live-prestaties zijn zeker niet slecht, alleen passen haar zanglijnen totaal niet bij de instrumentale melodieën. En doordat de combinatie van muziek en zang in het geval van Edenbridge zo slecht te verteren viel, was hun optreden echt een eindeloos lange martelgang.

Gelukkig voor ons kwam er uiteindelijk toch nog een einde aan en betrad Trail Of Tears de bühne. Zij wisten ons te trakteren op een erg strakke show. Voor wie nog niet bekend was met hun recentere materiaal, was dit optreden een aangename verrassing. Anno 2003 klinkt Trail Of Tears namelijk wel even anders dan 5 jaar geleden. In plaats van een standaard gothic sound laten deze heren en dame tegenwoordig een veel steviger, bombastisch geluid horen à la Dimmu Borgir.

Opvallend is ook de wijze waarop zangeres Catherine zich sinds de vorige tour heeft ontwikkeld: waar toen nog een schuchter meisje stond, is tegenwoordig een zelfverzekerde podiumtijger te zien. Ook vocaal is ze duidelijk gegroeid en hoeft ze zeker niet meer onder te doen voor haar beruchte voorganger Helena Iren Michaelson.

Na al deze positieve ontwikkelingen, verbaast het me dan ook wel dat Trail Of Tears nog steeds is aangewezen op dit soort kleinschalige clubtours en niet ergens is geboekt als headliner op een van de zomerfestivals.

Na de hoofdact van de avond mocht Battlelore het festival afsluiten. Deze Finnen spelen epische fantasy metal en zelf zien ze er ook uit alsof ze regelrecht van de set van een of andere low-budget fantasy film zijn weggelopen. De zangeres zou zo de zus van Mr. Spock kunnen zijn en de rest van de band draagt bizarre facepaint. Maar het toppunt is wel de zanger: die loopt er bij als een Neanderthaler en loopt de hele tijd met een battle axe te zwaaien. Eigenlijk een heel sneu zooitje dus, maar toch ook wel weer grappig.

Maar goed, het gaat natuurlijk vooral om de muziek. En die is in het geval van Battlelore nog best aardig. Niet heel erg origineel, maar toch prima als opener van de avond, of, zoals in dit geval, als afsluiter. Want na enkele ondermaatse prestaties eerder op de avond, zorgden de goede optredens van Trail Of Tears en zeker ook Battlelore ervoor dat de mensen toch met een positieve smaak in hun mond weer naar huis gingen.

http://www.kindamuzik.net/live/trail-of-tears/magic-of-angels-festival-tour-2003/3316/
Meer Trail Of Tears op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/trail-of-tears