Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Eberg speelt elektrische klerenhanger. Hij heeft wat lopen knutselen thuis met gitaaronderdelen en zo dit unieke instrument samengesteld. Heel interessant allemaal, maar de muziek die het oplevert is dus volkomen kut. De IJslander heeft in Engeland twee andere muzikanten weten te vinden om mee te doem met zijn waardeloze gepiel. Waarschijnlijk op de club voor mensen die van rare wollen mutsjes houden, want die dragen ze alledrie. De drummer is verder een vrij onopvallende lad, maar de celliste lijkt met haar push-up bh, vlechtjes en glitters zo weggelopen van een auditie voor de klassieke Atomic Kitten. Maar ze heeft wel een goede stem en dat is meer dan je van bandleider Eberg kan zeggen. Hij vindt het namelijk noodzakelijk een Donald Duck-effect over zijn zang te halen. Er komt maar geen einde aan de melige interessanterigdoenerij, waarmee deze demonen er zelfs in slagen de toch uit solide pantserstaal opgetrokken kinderklassieker ‘Twinkle Twinkle Little Star’ volkomen te verneuken. Muziek kan een lijdensweg zijn.
Lawn was even daarvoor dan tenminste nog gewoon saai. Dit is de zoveelste Nederlandse band die Tool en Kyuss als uitgangspunt neemt voor lang uitgesponnen gitaarpartijen, maar dat te weinig fantasievol en te vlak doet. Daar kunnen zelfs de gastzangeressen, waaronder Anneke Giersbergen van The Gathering, niks aan veranderen.
Pas bij The Veils wordt het leuk. De Britten stonden een paar weken eerder al op London Calling. Ze spelen een mix van Suede-achtige Britpop met wat Gun Club/Sixteen Horsepower elementen er in. Het rockt lekker en dat beetje gothische kitsch brengt spanning in de muziek. Goed, zonder dat het echt spettert.
Hetzelfde geldt voor The Deadly Snakes, die soulvolle garage brengen, maar in de snellere nummers te veel leunen op een makkelijke en flauwe hoempabeat. In de meer slepende nummers weet de band echter zeker indruk te maken.
Afsluiter – en ook de band waarvoor iedereen gekomen lijkt - zijn The Thermals. Nou is doorbraakalbum More Parts per Million live opgenomen, dus op het veel te grote podium van de grote zaal zal de band niet snel verrassen. Dat doen ze ook niet. Ze spelen de nummers van de plaat hoogstens nog wat sneller en rommeliger. Probleem blijft dat het allemaal nogal op elkaar lijkt. Omdat dat ook voor de vele nieuwe nummers die de band speelt geldt rijst de vraag of The Thermals niet tegen hun uiterste houdbaarheidsdatum aanzitten.
Ook het hele Tombola festivalconcept van distributeur Konkurrent is aan vernieuwing toe, ondanks de steeds creatievere nummering. De bands vanavond hadden alleen met elkaar gemeen dat ze worden gedistribueerd door de Konkurrent en toevallig in de buurt waren. Kwaliteit en samenhang lijken van ondergeschikt belang. Zo kan de nietsvermoedende concertganger die voor The Deadly Snakes en The Thermals komt zomaar worden blootgesteld aan de verschrikking van Eberg en dat is geen goede publiciteit voor je toko.
http://www.kindamuzik.net/live/tombola/tombola-2013-1/4845/
Meer Tombola op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/tombola
Deel dit artikel: