Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Met een stomend garagepunkconcert won together PANGEA de fameuze Verapoll voor het beste concert van 2014. Het viertal stripfiguren uit Los Angeles was daar maar al te trots op en keerde vorig jaar terug naar Groningen. De nieuwigheid was er wel wat van af, maar het werd wederom een sterk optreden. De ep The Phage is een paar maanden uit, een plaat waarop de band iets minder fel van leer trekt en op momenten zelfs radiovriendelijk klinkt. Het brengt together PANGEA opnieuw naar een drukbevolkt Vera.
Een scheurend en uiteraard hard afgesteld geluid zorgt ervoor dat op het podium allerminst sprake is van gas terugnemen. Al gauw ontstaat een aanzienlijke moshpit die tijdens het energieke optreden alleen maar groter wordt. Het zijn voornamelijk hippe twintigers met ijsmutsen die de beuk erin gooien, en ook zanger/gitarist William Keegan speelt al tijdens het tweede nummer tussen het publiek. Op zulke momenten is het fijn om te constateren dat garagerock een steeds jonger publiek aanspreekt, en niet beperkt blijft tot de oudere, harde garagekern van Vera.
Maar het is te gemakkelijk om together PANGEA slechts een garagelabel op te spelden. De band speelt tevens met blues en met name in de songs van The Phage zelfs met westcoastpop, wat heldere en uitgekiende melodielijnen oplevert. Gekoppeld aan adolescententeksten over voornamelijk meisjes levert het ook op het gebied van songkwaliteit mooie momenten op, met als uitschieter een stuwend 'Awful'. Toch weet het viertal de bliksemstart van het concert niet vol te houden en raken de songs na een halfuurtje enigszins inwisselbaar.
De band lijkt dat na verloop van tijd ook zelf te beseffen en zet alsnog een zinderende eindsprint in. Met als aanjagers drummer Erik Jimenez maar vooral bassist en überhipster Danny Bengston - pornosnor, kettingen, gouden grill over het ondergebit, ongewassen haar onder een lullige pet - die samen met Keegan al schreeuwend de boel alsnog oppookt in songs van de eerste plaat Badillac. Dat is waar het jonge publiek voor komt, met als gevolg crowdsurfers en een opnieuw uitdijende moshpit.
Together PANGEA toont opnieuw aan dat het een opwindende liveband in de gitaarunderground is. De vier raggen zonder oogkleppen, en kunnen daarnaast op de wat minder uitbundiger momenten een prima liedje schrijven. Wellicht kunnen ze daarmee op de langere termijn zelfs een groter publiek aanspreken, met name wanneer de groep de kaart van de westcoastpop speelt. Maar voorlopig zullen adrenaline en testosteron nog wel blijven overheersen.
http://www.kindamuzik.net/live/together-pangea/together-pangea-1152/26517/
Meer together PANGEA op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/together-pangea
Deel dit artikel: