• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Thurston Moore / Heather Leigh Murray / Jos Steen

Een fijn alternatief voor Led Zeppelin.
10 december 2007, AB, Brussel

Tekst: Geertje Cools

Beeld: Kenn Verstraeten

Publicatiedatum: 13 december 2007

 
KindaMuzik kon geen tickets voor het concert van Led Zeppelin in London bemachtigen en opteert vanavond dan maar voor een blueslegende uit eigen rangen: gitarist en semicultfiguur Jos Steen. Het gaat er alleszins een stuk gemoedelijker aan toe. Steen wordt wel eens de Belgische Captain Beefhaert genoemd, en die vergelijking houdt zeker steek.

Steen speelt een vijftal bluesachtige nummers die gaan van erg experimenteel - opgedragen aan de pas overleden avant-gardecomponist Karlheinz Stockhausen - tot redelijk conventioneel. Zelf noemt hij deze laatste "silly pop songs", zoals 'The Terrible Snow Man Talk', of afsluiter 'The Crazy Crocodile Walk'. Dit knappe, melodieuze nummer boeit meer dan de soms structuurloze blues van het begin van zijn concert. Het leukst zijn Steens speciale stem en unieke zangstijl, en de spielereien waarbij hij elastieken en stokjes laat terugklappen op de hals van zijn gitaar, met een fascinerend geluidseffect tot gevolg.

De Schotse, momenteel in Texas verblijvende gitariste Heather Leigh Murray maakte ooit deel uit van de band Charalambides. Tegenwoordig treedt ze alleen op. Ook zij heeft een bijzondere zangstijl. Leigh Murray speelt één lang stuk met amper tempowisselingen, dat vooral haar woordloze zang moet ondersteunen. Sommigen zullen haar muziek omschrijven als irritant atonaal gekrijs, anderen vinden het waarschijnlijk grote kunst. Thurston Moore, die toekijkt vanuit de coulissen, reageert na afloop in elk geval erg enthousiast.

Thurston Moore [foto's], charismatisch spilfiguur van Sonic Youth, heeft zelf ook goed volk meegebracht om zijn tweede, dit jaar verschenen akoestische soloplaat live voor te stellen: Samara Lubelski van MV + EE, Chris Brokaw van ter ziele gegane geweldige gitaarbands als Come en Codeine, Matthew Heyner van onder andere No Neck Blues Band, en Steve Shelley, die ook bij Sonic Youth vanachter zijn drumstel het juiste ritme aangeeft.

Trees outside the Academy wordt bijna volledig gespeeld. Het hele album ligt goed in het oor, is verrassend toegankelijk, maar erg vernieuwend of origineel klinkt het niet. Live is er wel de meerwaarde van de exclusieve combinatie van muzikanten, elk met hun eigen herkenbare manier van spelen. De nummers lijken erg op elkaar aangezien ze bijna allemaal op eenzelfde rustige, ontspannen sfeer drijven. Het kabbelt zo'n beetje voort, maar het kabbelt alleszins lekker.

De snellere en iets stevigere nummers, zoals 'Fri / End', 'Wonderful Witches' en 'Trees outside the Academy' gaan een stuk dieper en zijn veel intenser. Ook de bisronde, waar Moore put uit zijn solodebuut uit 1995, het meer op ruige gitaarrock geënte Psychic Hearts, zorgt voor een aangename afwisseling van een al met al zeer fijn concert.

http://www.kindamuzik.net/live/thurston-moore/thurston-moore-heather-leigh-murray-jos-steen/16385/
Meer Thurston Moore op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/thurston-moore