• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Vadermoord III: Thomas Devos en Mauro Pawlowski

Duistere folksongs en freejazz-cabaret.
09 maart 2004, Stuk, Leuven (B)

Tekst: Kevin van den Schoor

Beeld: Tom Nuydens

Publicatiedatum: 14 maart 2004

Voor de derde keer organiseert Kunstencentrum Stuk in Leuven een reeks concerten die kaderen in het concept Vadermoord. Hierbij nodigt men een aantal Vlaamse muzikanten uit om een eerbetoon aan hun muzikale helden te brengen. Dit jaar mochten Thomas Devos (frontman van de band Rumplestitchkin) en Mauro Pawlowski (ex-Evil Superstars, nu oa. Mauro & the Grooms) het eerste dubbelconcert in een reeks van vier voor hun rekening nemen. Een succes, zo bleek, want er moest zwaar gepland worden om voor iedereen een zitplaats te vinden.

Thomas Devos bleek zijn opdracht vrij letterlijk te hebben genomen. Hij koos namelijk voor songs van de band Madou, waarvan zijn moeder, Vera Coomans, de zangeres was en zijn vader de tekstschrijver. Madou maakte Nederlandstalige folksongs, niet echt het repertoire van Rumplestitchkin dus, wat het net interessant maakte. Al snel bleek dat er niets te vrezen viel: de nummers bleven ook na meer dan twintig jaar nog overeind.
Bij songs die in je moedertaal worden gezongen, gaat mijn aandacht onmiddellijk uit naar de teksten. Het viel dan ook op dat onder de ogenschijnlijk luchtige melodieën een zekere duisterheid schuil bleek te gaan. De teksten handelden over vrouwenmishandeling, zichzelf in de vernieling zuipende echtgenoten, seksueel misbruik en meer van dat fraais. Uiteraard allemaal geschreven om door een zangeres te worden gezongen, wat het geheel bij momenten nog bevreemdender maakte. Met dezelfde jachtigheid en nervositeit in zijn stem als vaak bij Rumplestitchkin het geval is, zong en speelde Devos zich vlot een weg doorheen het slechts één album tellende oeuvre van Madou. Muzikaal kreeg hij ondersteuning van de toetsenist van Rumplestitchkin, die afwisselde tussen keyboards, piano en gitaar. Folksongs met een ranzig randje, dat we dat nog mochten meemaken.

Zeer nieuwsgierig waren we ook naar de interpretatie van het repertoire van Sun Ra door Mauro. Hoe speel je het in godsnaam klaar om in je eentje de geschiftheid over te brengen van een man die beweerde van een andere planeet te komen? Een man die reeds avant-gardistisch was voor deze term ook maar bedacht werd. De pionier van de freejazz-beweging, die de wereld afschuimde met gigantische bands, gekleed in Egyptische toga's optrad en platen uitspuwde tegen een tempo om u tegen te zeggen. Al bij al misschien niet helemaal een onverwachte keuze. Mauro heeft al enige ervaring in de improvisatiewereld (in de band Monguito) en zijn productiviteit begint ook langzaamaan uit zijn voegen te barsten (vorig jaar maar liefst 4 releases).
Wie fijngevoelige jazzcomposities op gitaar verwachtte, kwam bedrogen uit. Gewapend met enkel een microfoon en een heel stel attributen (we hebben achtereenvolgens sambaballen, een radiowekker, een raar driehoekig snaarinstrument, een mondharmonica en een paraplu de revue zien passeren), was Mauro gekomen om een show te geven. De muziek werd voorzien door een backing-cd die hij zelf had ingespeeld (drumcomputers, gitaar e.d.). Zijn stem werd door een effect gestuurd, bediend door een voetpedaal, wat hem bij momenten het stemgeluid gaf van de orkaan Mitch die door een windmolenpark scheurt. Er werd geschreeuwd, luchtgitaar gespeeld, spastisch gesparteld en op een piano geramd. De fascinatie van Ra voor oude culturen kwam naar boven in het hilarische 'Mayan Temple', waar Mauro over een stampende beat voorlas uit een boek over de Maya's. Een demonische bluesharpversie van 'Journey to Saturn' kwam eveneens niet onopgemerkt voorbij. Een zekere mengeling van klunzigheid en georchestreerde chaos zorgde ervoor dat de radiowekker eraan moest geloven en de micro af en toe zoek was, maar dat droeg vooral bij aan het showgehalte van het optreden. Sommige mensen zagen het allemaal niet zitten en vertrokken na een kwartiertje. Was het de microfoonstandaard die in het publiek viel of het hoge humorgehalte dat ze deed vertrekken, wie zal het zeggen?
Eén ding staat vast: moest Sun Ra nog geleefd hebben, hij zou goedkeurend knikkend een joint hebben staan roken aan de zijkant van het podium. Mauro, "Brotha from Another Planet", geslaagd in zijn opzet.

http://www.kindamuzik.net/live/thomas-devos-en-mauro-pawlowski/vadermoord-iii-thomas-devos-en-mauro-pawlowski/5381/
Meer Thomas Devos en Mauro Pawlowski op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/thomas-devos-en-mauro-pawlowski