Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het tekent de populariteit van Gabriel Rios [foto onder] in Nederland dat zijn concert in Paradiso al geruime tijd van tevoren is uitverkocht, ondanks de concurrentie van muzikale evenknie Ricky Martin, die enkele kilometers verderop in Amsterdam Zuidoost voor het eerst een volledig live-optreden in Nederland doet. Wellicht is dat het effect van het sapspotje dat ook al leidde tot een Nederlandse hitparadenotering voor 'Broad Daylight', eerder al gebruikt in Theo van Goghs rolprent 06/05. Misschien heeft het ook te maken met de stevige livereputatie die de Gentse Portoricaan sinds het verschijnen van zijn debuutalbum Ghostboy in 2003 heeft opgebouwd. Een niet onbelangrijke factor in Rios' succesverhaal is voorts zijn fysiek. Dat heeft er met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid voor gezorgd dat het Paradiso-publiek vanavond grotendeels van vrouwelijke kunne is, en wel van het type Cosmo girl.
Of de zelfbewuste, eigentijdse meiden ook openstaan voor de cosmopolitische klanken van voorprogamma Think Of One [foto rechts] is zeer de vraag. Feit is dat de grote zaal van Paradiso nog lang niet is volgestroomd wanneer het grensverleggende fanfarepunkjazzfunkwereldorkest het bal opent. Met Trafico hebben de muzikale ontdekkingsreizigers uit Antwerpen zojuist hun jongste en meest uitgebalanceerde cd afgescheiden, een cd die in het verlengde ligt van het bejubelde Chuva Em Po uit 2004, en die dus opnieuw in het teken staat van de muziek en de opzwepende ritmes uit het noordoosten van Brazilië.
Voor de serie presentatieoptredens in de lage landen aan zee is Think Of One uitgebreid met de Brazilianen die ook terug te vinden zijn op Trafico. De pakkende opener, het straf doorfunkende 'Essa Mesa', wordt in de live-uitvoering gehinderd door een rondzingende zanginstallatie, waardoor de op plaat, zeker voor een niet-Antwerpenaar, toch al moeilijk verstaanbare tekst van zanger/gitarist/bandleider David Bovee enigszins de mist in gaat. Ondanks de krap bemeten speeltijd van slechts een halfuur gaat de band energiek tekeer en tovert na enige verkennende schermutselingen haar belangrijkste troef van de avond tevoorschijn, de inmiddels 66-jarige Dona Cila do Coco, die dankzij de Belgen de tijd van haar leven beleeft en, gehuld in rode robe, met haar aanstekelijke enthousiasme de show steelt. Met name 'Feira De Mangaio' is een hoogtepunt, maar veel tijd is er niet en om te beweren dat de zaal qua uitgelatenheid het carnaval van Recife in de schaduw stelt, is wat al te kras.
Hoe feestelijk het er in de 'Nordeste' aan toe kan gaan, krijgt het Paradiso-publiek wel te zien als Rios zijn geoliede show heeft afgedraaid en aan de toegiften is begonnen. Opeens staat het hele podium vol: Rios en band plus de Think Of One-bende, inclusief uitgebreide blazerssectie, vergezeld van de Brazilianen die met name de percussie voor hun rekening nemen. Het resultaat is een spontaan swingende janboel van het soort waar elke rasmuzikant zich in thuisvoelt. De lachende gezichten op het podium spreken wat dat betreft voor zich en al snel slaat het enthousiasme over naar de zaal. Helaas is het feest van korte duur. De rust keert weer wanneer Rios bij wijze van nachtzoentje tot besluit een mooi akoestisch liedje speelt.
Foto van Gabriel Rios uit het KindaMuzik archief door Jelmer de Haas.
http://www.kindamuzik.net/live/think-of-one/think-of-one-gabriel-rios/12727/
Meer Think Of One op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/think-of-one
Deel dit artikel: