• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Thin Lizzy

'The Boys Are Back in Town': wat een feest!
07 februari 2012, Patronaat, Haarlem

Tekst: Peter Boerman

Beeld: Niels Vinck

Publicatiedatum: 09 februari 2012

Noem het gerust goedkoop effectbejag. Of een zinloze retroshow vol sentiment voor de jeugd van gisteren. Maar hoe je het ook noemt, Thin Lizzy is anno 2012 nog steeds in staat een feestje te bouwen dat zijn gelijke nauwelijks kent.

"Guess who just got back today... " Het bekendste nummer van Thin Lizzy citeren is onvermijdelijk nu de groep eindelijk weer eens op Nederlandse podia te zien is. Meer dan een kwarteeuw geleden overleed de charismatische oprichter, Phil Lynott, maar de bandnaam zorgt nog steeds voor volle zalen. Ook al wijkt de haarlijn van menig bezoeker en knelt het zwarte T-shirt strakker om de buik, dit willen veel mensen meemaken.

En terecht, want ook zonder Lynotts unieke podiumpersoonlijkheid valt er nog genoeg te genieten. De nieuwe line-up bestaat naast oudgedienden Scott Gorham (gitaar), Brian Downey (drums) en Darren Wharton (toetsen) uit Marco Mendoza (ooit bassist in Whitesnake), Damon Johnson (zes jaar actief bij Alice Cooper) en Ricky Warwick, die de ondankbare taak heeft Lynott te doen vergeten.

De zanger, vooral bekend van zijn eigen band The Almighty, komt niet echt bij Lynott in de buurt. Maar met zulke gitaargeweldenaars op het podium geeft dat niets. Vier snarenplukkers naast elkaar, dat blíjft indrukwekkend. Want Thin Lizzy was natuurlijk veel méér dan Lynott alleen. Neem de spannende gitaarduels die Gary Moore, Gorham en Brian Robertson bijvoorbeeld uitvochten. Zulk spetterend gitaarwerk is ook in deze samenstelling volop aanwezig.

Net als klassieke nummers. Van opener 'Are You Ready to Rock?' via 'Jailbreak' en een ultrakorte versie van 'Don't Believe a Word' tot een fraaie versie van 'Killer on the Loose', gespeeld met een tempo waarin Chinezen knuffelberen in elkaar zetten.

In dit soort nummers is Warwick in zijn element, maar vraag hem niet melancholische nummers als 'Dancin' in the Moonlight' met dezelfde emotie als Lynott te brengen. Dat zit er gewoon niet in. Al blijft 'Still in Love with You' de mooiste rockballad ooit. Ook als Warwick zingt.

Zodra de snelheid wordt opgevoerd, is Warwick prima te verdragen. Neem 'Whiskey in the Jar', dat een zwaar rockende uitvoering krijgt. Of luister naar 'Southbound' en 'Massacre', nummers die bewijzen dat de band ook nu nog actuele en urgente muziek weet te maken. Nee, dit is geen levende jukebox, en ook geen coverband. Dit is muziek waar bands nog steeds veel van kunnen leren. Die muur van geluid die wordt opgetrokken bij 'Emerald'; het is bijna niet voor te stellen hoe moddervet dat destijds moet hebben geklonken. En als bij een bloedstollende versie van 'Rosalie' ook Moore en Lynott even worden herdacht, is het feest compleet. Een nieuwe versie van Thin Lizzy neerzetten is een missie die makkelijk had kunnen mislukken. Maar dikke kans dat Lynott vanuit de hemel meekeek en zag dat het goed was.

http://www.kindamuzik.net/live/thin-lizzy/thin-lizzy-7049/22532/
Meer Thin Lizzy op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/thin-lizzy