• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The Twilight Singers

KindaMuzik-recensent loopt gehoorschade op.
21 augustus 2004, Tivoli Oudegracht, Utrecht (NL)

Tekst: Ernst-Jan Hamel

Publicatiedatum: 23 augustus 2004

PIIIIIIIEEEEEPPPP, klonk het in mijn oren toen ik wakker werd de ochtend na het concert van The Twilight Singers. Het volume van bij het concert in Tivoli stond schandalig hoog. Het barpersoneel achter in de zaal klaagde ook, ze konden niet eens horen wat mensen wilden bestellen. De geluidsman van Tivoli, ik schat een man van rond de veertig, zal na vele jaren werk in concertzalen het verschil tussen hard en zacht waarschijnlijk niet meer horen. Pas bij 110dB gaan zijn oren de muziek horen, een andere verklaring is er niet voor de pijnsessie die The Twilight Singers heette. Nou ben ik door veel concertbezoeken een gehard luisteraar met eelt op de trommelvliezen (tegen beter weten ik draag ik ook nooit gehoorbeschermers), maar bij zware, snerpende gitaaruithalen en vooral bij de vocale uithalen van zanger Greg Dulli begonnen mijn oren pijnlijk te suizen.

Het begon nog zo mooi, ik had grote verwachtingen. Ik was nog maar veertien jaren jong toen ik Gentlemen (1993) van The Afghan Whigs, afgaande op een lovende recensie in de OOR, kocht. Greg Dulli’s krijsende, hijgende en prettig valse zang en de meeslepende gitaarnoise kwamen op het goede moment, twee jaar nadat Nirvana mij met echte gitaarmuziek introduceerde. De daaropvolgende albums van The Afghan Whigs en van The Twilight Singers, Dulli’s huidige band, konden niet aan het niveau van Gentlemen tippen, maar Dulli had met die ene plaat mijn hart gestolen.

“Welcome to Lowlands 2,” riep de nogal dikke Dulli naar het niet eens halfgevulde Tivoli toen hij de bühne opkwam. Veel mensen hadden zich wijselijk in Biddinghuizen verstopt. De eerste gitaaraanslagen, die ook aanslagen op mijn gehoor waren, dwongen mij een plaatsje achterin de zaal op te zoeken. Even speelde ik met de gedachte het concert te verlaten, zoveel masochisme kan een mens immers niet verdragen. Maar door de pijn heenbijtend bleef ik toch luisteren naar de set, waar in het begin vooral de nadruk werd gelegd op het in 2003 verschenen Blackberry Belle. Dulli, die aan de lopende band sigaretten en glazen bier consumeerde en daarvoor een asbak en glazenhouder aan zijn microfoonstandaard had, genoot zichtbaar. Hoewel, het concert duurde hem misschien wat te lang, halverwege hunkerde hij hardop naar “the red light discrict”.

Ondanks dat het gehoorbeschadigende geluidsniveau was het eerste deel van het concert muzikaal tenminste wel in orde. Het tweede deel, waarin de Twilight Singers zich waagden aan een groot aantal covers (sommige nummers staan op het binnenkort te verschijnen coveralbum She Loves You), was muzikaal totaal niet in orde. ‘Smells Like Teen Spirit’ was onherkenbaar en loom. Björks ‘Hyper-ballad’ werd schaamteloos verkracht in een schreeuwerige uitvoering. ‘Time of the Season’ van The Zombies kwam in een stonede versie van The Twilight Singers ook totaal niet uit de verf. Absoluut dieptepunt was ‘Hey Ya!’ (Outkast), of iets dat er op leek, dat de heren als laatste toegift speelden.

En dat betekende een einde aan een anderhalf uur durende martelgang, waar mijn trommelvliezen snel van hopen te genezen. Tel daar de relatieve hoge toegangsprijs bij op (14 euro) voor een optreden zonder voorprogramma (bezoekers van Tivoli betaalden die week 12,50 voor Kaizers Orchestra en slechts 10 euro voor het geniale Blonde Redhead), en ik maar één conclusie trekken: een zwaar teleurstellende avond die hopelijk niet tot onherstelbare gehoorschade heeft geleid. Kappen met die pijngrensoverschrijdende optredens, Tivoli!!

In reactie op dit artikel heeft de geluidstechnicus van poppodium Tivoli laten weten dat het hoge geluidsniveau, 108 dB(A), de wens van The Twilight Singers was. "Ik heb de geluidsman van The Twilight Singers meermaals gewezen op het feit dat hij te hard draaide en dat niemand daar op zat te wachten. De beste man gaf mij te kennen dat het bandvolume op het podium hard was en dat hij 'eroverheen' moest. Het was ook niet bespreekbaar te gitaarversterkers zachter te zetten, want "Greg is the boss"."

De online encyclopedie Wikipedia schrijft dat volgens de Arbowet werknemers beschermd moeten worden tegen te hoge geluidsniveaus. Oorspronkelijk gold als bovengrens een niveau van 85 dB(A), die later werd aangescherpt naar 80 dB(A). Vanaf geluidniveau's van 100 dB(A) kan acute gehoorschade optreden.

http://www.kindamuzik.net/live/the-twilight-singers/the-twilight-singers-6969/6969/
Meer The Twilight Singers op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-twilight-singers