• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The Tragically Hip / Taxi to the Ocean

Canadezen baden in het zweet.
12 juli 2006, Tivoli, Utrecht

Tekst: Maurice Dielemans

Beeld: Kenn Verstraeten

Publicatiedatum: 15 juli 2006

The Tragically Hip is allang niet hip meer, anders sta je niet tussen Sting en Simply Red op Bospop. Eerlijk gezegd volg ik de band ook al een tijdje niet meer. De beste studioplaten van The Tragically Hip dateren uit de beginjaren. Na het succesvolle Day for Night uit 1995 leek de band in een neerwaartse spiraal terecht gekomen. De Canadese groep is er eigenlijk nooit helemaal in geslaagd om het excentrieke en bevlogen karakter van de poëtische voorman Gordon Downie op plaat te vereeuwigen. Zelfs de concertregistraties op cd maken nauwelijks de podiumreputatie waar.

Halverwege de jaren negentig zag ik ze een keertje in Rotterdam. Bij binnenkomst werd de band door een uitzinnig publiek begroet met liters bier. De show kon al niet meer stuk toen een drijfnatte Downie op zijn beurt het vloeibare goud uitstortte over het publiek. Tien jaar na datum valt me op dat de fans nog altijd erg onrustig zijn. Waarschijnlijk hebben sommigen de band zo ontiegelijk vaak gezien dat ze het kunnen permitteren om tijdens het optreden luidkeels te discussiëren, en dat terwijl er zoveel (Buitenlandse, voornamelijk Canadese en Australische) fans veel moeite deden om op het laatste moment nog een kaartje te bemachtigen. Een aantal was uitdost met Canadese vlaggen en de meest obscure T-shirts.

Was het dan misschien de hitte waardoor een groot deel geen aandacht kon opbrengen voor de capriolen van Downie en consorten? Eerlijk is eerlijk: The Tragically Hip begint nogal slordig en vertrouwt veel te veel op routine. Door oudere nummers als ‘Courage’ vroeg in de avond te deponeren, komt er langzaam maar zeker energie los bij de band. De echte bezieling komt pas ‘At the Hundredth Meridian’, als de spastische bewegingen van een ijlende voorman als vanouds de kop opsteken, en als de band eenmaal op dreef is, dan verandert dat ook niet snel. Downie baadt in het zweet, maar de overige bandleden doen daarentegen veel rustiger aan. Het paranoïde nummer ‘New Orleans is Sinking’ blijkt opeens ook weer heel actueel. Tot aan de laatste song voor de toegift, ‘Music at Work’, blijft het dus feest in Tivoli en stijgt de baromzet in recordtempo. De moeizame start is snel vergeten.

Taxi to the Ocean komt uit Utrecht en zou best vermakelijk kunnen zijn op een (gratis) popfestival, maar als voorprogramma voor The Tragically Hip zorgen ze alleen maar voor een oponthoud. Aan hun korte popliedjes met flarden elektronica ligt het overigens niet. Wel duurt het even voordat een en ander is afgebouwd en de roadies alles klaar hebben voor de hoofdact. Het valt trouwens op dat The Tragically Hip buiten Nederland een band is van wereldformatie: peperdure merchandise en eigen roadies die gedurende het optreden alert zijn.

Foto van The Tragically Hip genomen tijdens het Cactus festival.

http://www.kindamuzik.net/live/the-tragically-hip/the-tragically-hip-taxi-to-the-ocean/13382/
Meer The Tragically Hip op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-tragically-hip