• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Stray Cats

Rock-'n-roll zonder rebellie.
25 augustus 2008, Paradiso, Amsterdam

Tekst: Ruud van Esch

Beeld: Jelmer de Haas

Publicatiedatum: 28 augustus 2008

Wat is de dresscode bij een concert van een band die optreedt in de 21e eeuw, stamt uit de jaren tachtig en groot is geworden door de jaren vijftig te doen herleven? Onveranderd. Het merendeel van het publiek was in de jaren tachtig ook al van de partij en is gestoken in een willekeurig bloesje. Of in een shirt met vlammen, dat speciaal voor dit soort gelegenheden in de kast ligt.

Stray Cats zelf zijn evenmin veel veranderd, al beginnen de jaren zich steeds duidelijker af te tekenen in hun gelaat. Van een afstand oogt Brian Setzer zelfs als een in de spotlights gegrilde biefstuk met poppenhaar. Hoe meer de jaren gaan tellen, hoe moeilijker het is om de toch al weinig aanstootgevende rock-'n-roll nog van een rebels randje te voorzien.

De kwaliteit schuilt voornamelijk in de souplesse waarmee gespeeld wordt. De setlist loopt soepel van opener 'Rumble in Brighton' naar het voor de hand liggende (maar daarom niet minder effectieve) middenstuk met 'Stray Cat Strut', 'Runaway Boys' en 'Rock This Town'. Het kitscherige 'Be-Bop-A-Lula' klinkt obligaat en zelfs zouteloos, wat met een pittige uitvoering van 'Gina' wordt gecompenseerd.

Elke instrumentenwissel is nauwkeurig gepland, net als het aantal stage hands dat erbij nodig is. Met uitzondering van de atletische sprongen van Slim Jim Phantom, die bewijst dat een bekken nog steeds met de voet geraakt kan worden, zijn de bewegingen gecontroleerd en voorzichtig.

Een belabberde show geven is de Stray Cats' eer te na. Daarvoor is de band te ervaren. De momenten waarop het optreden echt spettert zijn echter spaarzaam. Ze vinden plaats als het trio toenadering zoekt op het podium en elkaar probeert af te troeven. Pas dan laait het vuur hoger op. Misschien zorgen de onderlinge spanningen - de heren schijnen niet als boezemvrienden door het leven te gaan - voor de benodigde vonk.

Het publiek doet zich ondertussen tegoed aan een avond onvervalste nostalgie. De gemiddelde leeftijd is wat te hoog om het dak eraf te krijgen, maar genoten wordt er zeker. Misschien wel voor de laatste keer, aangezien deze tour te boek staat als de afscheidstour van de Stray Cats. Mocht er echter een pensioengat dreigen, dan zijn Brian Setzer, Slim Jim Phantom en Lee Rocker nooit te beroerd om hun kunstje nog een keer te vertonen.

http://www.kindamuzik.net/live/the-stray-cats/stray-cats/17366/
Meer The Stray Cats op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-stray-cats