• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The Queers / The Apers / Dead By Gun

In sneltreinvaart voortdenderende pure pretpunktrein
15 juli 2005, 013, Tilburg (NL)

Tekst: Niels Steeghs

Beeld: Jan Mulders

Publicatiedatum: 18 juli 2005

Vermoedelijk hadden weinig avonden zich beter geleend voor een dosis catchy punkrock dan deze zwoele vrijdagavond. Het Tilburgse poppodium 013 biedt vanavond op het podium van de kleine zaal een drietal (letterlijk en figuurlijk) razend enthousiaste gitaarensembles.

Aftrappen mogen de vier Finse heren van Dead By Gun. Naar eigen zeggen afkomstig uit het oersaaie en dodelijk vervelende Pargas. Zo donker, koud en vervelend dat iedereen er dronken wordt, en elkaar haat. Slechts één EP tellen de Scandinaviërs tot dusver, maar dat is geenszins een graadmeter. Potentie zit er wel degelijk in het gebezigde materiaal. Rancid is een naam die het brein al snel associeert met de prettige bak herrie die de band van de fanatieke zanger Christian Fjäder ten gehore brengt.

Daar een concert van punkrockers zich altijd in sneltreinvaart voltrekt is de beurt al spoedig aan het inmiddels welbekende The Apers uit Neerlands grootste havenstad. De thermometer kan gerust gebruikt worden als graadmeter voor het alom aanwezige enthousiasme in de band, hoewel vocalist Kevin Aper bepaald niet warm draait van wat Rotterdams tennistrots Raemon Sluiter eerder die dag had laten zien in de Davis Cup. Op het podium is het echter vooral gitarist Jerry Hormone – hij zal The Apers binnenkort verlaten - die de aandacht trekt met diens drukke gedrag. Met zijn als in Andrélon-reclames dansende haardos en hyperactieve gitaargezwiep pleegt hij de aandacht nogal eens van de overige bandleden af te leiden. Alleszins aanstekelijk is het live-materiaal van de Rotterdammers zeer zeker. Bij het strakke ‘Almost Summer’ droom je even weg naar een palmenstrand, te midden van wulpse dames. En wanneer dan ook de aloude Monkees-klassieker ‘I’m a Believer’ uit de speakers klinkt wordt die zomer nog eens verlengd.

Tegenslag kenden de schijnbaar immer vrolijk getinte Amerikanen van The Queers na het overlijden van drummer Hugh O’Neill in 1999. Uit het veld slaan lieten ze zich evenwel zeker niet. Kenmerkend voor de drie punkrocksenioren – ze bestaan sedert 1982 - zijn de quasi-puberale zinsneden. Geinige liedjes verhalend van als een parasiet over een vrouw kruipen of going psycho door een exemplaar van de andere sekse zijn tekenend voor wat Joe Queer verbaal op de microfoon afvuurt. Fraai is ook de Screeching Weasel-cover die de mannen spelen. Niet geheel ontoevallig ook, want het was Ben Weasel die The Queers ooit aan een platencontract bij East Bay-punklabel Lookout Records hielp. Strak, snel en met speels gemak dendert de punktrein onder machinist Joe Queer richting het einde van de avond. The Queers staan garant voor pure pretpunk in de ouderwetse Ramones-traditie. En even snel als zo’n trein met punkers oorverdovend kan doordenderen kan zo’n gevaarte dus ook weer tot stilstand komen. Met de penetrante piep van de remmen nog in de oren.

Foto's uit KindaMuzik Archief.

http://www.kindamuzik.net/live/the-queers/the-queers-the-apers-dead-by-gun/10097/
Meer The Queers op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-queers