• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Presidents Of The United States Of America

De Presidents bereiden met een beproefd recept een heerlijk, voedzaam en hapklaar rock-’n-rollmenu.
19 april 2005, Doornroosje, Nijmegen (NL)

Tekst: Niels Steeghs

Beeld: Laura Thijssen

Publicatiedatum: 23 april 2005

Even leek het erop dat we de Amerikanen niet meer terug zouden zien, maar schijnbaar uit het niets is er toch Love Everybody. De Presidents houden van iedereen, en iedereen houdt van hen, zoveel is duidelijk in Doornroosje.

Anno 2005 mogen de Presidents Of The United States Of America gerekend worden tot de klassieke rockbands. Bij menig zichzelf respecterend muziekfanaat zal het naamloze debuutalbum van de drie heren dan ook niet in de platencollectie ontbreken. Uit het oog betekent niet uit het hart, bewijst de dolenthousiaste meute in de uitverkochte Nijmeegse popzaal. Na de aftrap met ‘Tiki God’ beginnen de Presidents onder de bezielende en maffe leiding van Chris Ballew aan het festijn. “How long do you think this kind of fun can last?” vraagt de band zich in de opener af. Anderhalf uur later gaat eenieder die minder vrolijk was door de druilerige dinsdag met een lach op het gelaat huiswaarts.

Ouderwetse krakers als ‘Dune Buggy’, ‘Lump’ en uiteraard ook ‘Peaches’ ontbreken niet in het tussen quasi-puberaal en lekker rockend schommelende oeuvre van zanger/bassist Chris Ballew, gitarist Dave Dederer en drummer Jason Finn. Drumsolo’s, gitaarsolo’s, interactie met het publiek; alles gebeurt op de zo typerende guitige, presidentiële manier. Vernieuwend is het niet, maar dat verwacht ook niemand. De Presidents bereiden met een beproefd recept een heerlijk, voedzaam en hapklaar rock-’n-rollmenu waarin ook nummers van het nieuwe album prima smaken. Aanstekelijke deuntjes zoals ‘Love Everybody’, ‘Some Postman’ en ‘Zero Friction’ zijn allemaal zó typisch voor de mannen uit Seattle.

Na een rustige periode waarin het drietal afzonderlijk bezig was met nevenprojecten is het plezier duidelijk zichtbaar aanwezig in de band, en dat enthousiasme slaat over op de volle zaal. Een concert van de Presidents is feitelijk één groot feest der herkenning. Op de grote zomerfestivals zouden de knotsgekke presidenten van de pretrock als sfeerbouwers in elk geval allesbehalve misstaan. Ballew bespeelt het publiek meesterlijk, en de toehoorders eten zo ongeveer uit zijn hand. Helemaal hilarisch is het opwarmende stuk richting ‘Video Killed the Radio Star’. Een hele set coverstukjes wordt uit de kast getrokken voor de Buggles-cover wordt aangeheven. Deze trekt onder meer langs Oasis’ ‘Wonderwall’, Spice Girls’ ‘Wannabe’ en Bryan Adams’ ‘Summer of ’69’.

Aan het eind van ‘We’re Not Gonna Make It’ concludeert de sympathieke zanger terecht dat ze het toch wel een beetje gemaakt hebben uiteindelijk. We mogen dan ook gerust reppen over een glorieuze terugkeer van de mannen. De drie nooit volledig opgegroeide dertigplussers zijn hoogst amusant. Doornroosje zingt en swingt anderhalf uur lang onder het bezielende leiderschap van de presidenten der pretmuziek. De enige échte leider van de Verenigde Staten zal slechts kunnen dromen van een dergelijke ontvangst in Nederland de komende maand…

http://www.kindamuzik.net/live/the-presidents-of-the-usa/presidents-of-the-united-states-of-america/9276/
Meer The Presidents of the USA op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-presidents-of-the-usa