Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Er is weer iets vreemds aan de hand in het verlaten pand aan de Rotterdamse Achterhaven. Een groepje dat zich al een poosje de No Neck Blues Band noemt, betreedt één voor één het podium. Veel haast lijken de wereldvreemde heren en dame niet te hebben. Op hun dooie gemak bekijken ze de deels zelfgemaakte instrumenten, alsof ze die niet eerder gezien hebben. Als de middelste man met gevlochten baard eenmaal onhandig een xylofoon uit de verpakking haalt, stapt hij al spelend van de bühne en loopt hij naar buiten.
Het wordt allemaal nog gekker als er een soort van groot demonisch wezen in zwart gewaad zich mengt in het publiek en probeert de achteloze concertbezoekers op te eten en omver te duwen. Het gevaarte staat op een houten plank met wieltjes en wordt – met gevaar voor eigen leven - door de stille baardmans in iedere hoek van het zaaltje gesmeten. De ruim veertig mensen die aanwezig zijn proberen een veilig hoekje in het gebouw van Worm te vinden.
Als er vervolgens bekkens met een oorverdovend lawaai op de grond worden gesmeten, begrijp ik dat het gaat om de drummer van dit geheimzinnige gezelschap uit Amerika. Ondertussen is de rest van deze buitenaardse bluesband al druk bezig met improviseren. Het klinkt allemaal nog nergens naar. De muzikanten gaan tegen elkaar in - The Grateful Dead on a bad trip. De Chinese dame die in het hoekje zit, krijst iets onverstaanbaars en de man die mondharmonica’s uitzoekt in een doosje met een opschrift als ‘Cry Baby’ trekt een vreemd gezicht als hij een huilende baby imiteert. Hoewel de chaotische klankenbrij in de eerste minuten nergens naartoe gaat, is mijn interesse alleszins gewekt.
Het geduld wordt beloond. Als eenmaal de angstaanjagende geluiden van de handgemaakte trommels, halfgare gitaren en blaaskeyboards samenkomen, dan onderstaat er zelfs een ritmegevoel bij de band en is het vervolgens niet moeilijk meer om in trance te raken door de lange composities.
Wat uiteindelijk niemand verwacht, gebeurt toch: de onwaarschijnlijke en psychedelische combinatie van Amerikaanse, Oosterse en Afrikaanse oermelodieën, achterstevoren gespeeld, weet tot het einde toe stand te houden.
Als er net voor de toegift een technisch probleem ontstaat, blijken de muzikanten opeens te kunnen praten. Er ontstaat een kleine verwarring en van een toegift komt het niet, maar de No Neck Blues Band heeft unaniem bewezen in alle opzichten uniek te zijn.
http://www.kindamuzik.net/live/the-no-neck-blues-band/no-neck-blues-band/13011/
Meer The No-Neck Blues Band op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-no-neck-blues-band
Deel dit artikel: