• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The Night of the Unexpected 2012

Editie zonder uitschieters.
07 september 2012, Paradiso, Amsterdam

Tekst: Martÿn ter Haar

Beeld: Niels Vinck

Publicatiedatum: 11 september 2012

Lowlands verkoopt altijd al uit voordat het programma bekend is. Dat zit hem in de kracht van het merk dat in de loop der jaren is opgebouwd: de bezoekers vertrouwen er op dat de organisatie weet wat ze willen. Zo zijn er ook platenlabels waarvan je altijd even de nieuwe releases checkt. Zelf kiezen is vermoeiend, het is vaak veel beter je iets voor te laten schotelen door een expert die je vertrouwt.

In het wat meer avant-gardistische segment van de muziek laat men het juist op dit punt vaak liggen. Programmabrochures van concertzalen staan vol met vrijwel niemand ietszeggende meldingen als 'Monica Geronimo speelt Long Waves and Random Pulses van Annie Gosfield'. Kaartjes zijn dan vaak ook nog rond de twintig euro, zodat even kijken of het wat is, ook niet echt een optie is. Gelukkig daarom dat er initiatieven zijn als Incubate, dat de avant-garde gewoon programmeert tussen de metal- en indierockbands, zodat even checken ineens heel gemakkelijk wordt, en The Night of the Unexpected.

Deze 'nacht van het onverwachte' werkt zoals de naam het al aangeeft: als het chique restaurant zonder kaart. Programmeur Ronald Spekle zet de bezoekers op één avond in een reeks concerten een staalkaart aan korte optredens voor in verschillende genres.

De eerste Night was in 2003, dus 2012 is de 10e editie. Uitpakken voor het jubileum wordt niet gedaan; het programma is zelfs wat beknopter dan op vorige edities. Alleen de grote zaal van Paradiso wordt gebruikt in plaats van beide zalen en het overgrote deel van de acts komt uit Nederland. Waarschijnlijk allemaal het gevolg van de cultuurbezuinigingen.

Aan het begin komt meteen één van de lastigere stukken. De dames van het Ragazze Kwartet (bovenstaande foto) spelen het snelle en complexe 'Jagdquartett' van de jonge Duitse componist Jörg Widmann. Het is een boeiend en intrigerend stuk, maar hier blijkt wel een nadeel van de opzet van The Night of the Unexpected: bij gebrek aan kennis van het stuk en soortgelijke muziek in de programmering is de kwaliteit van de uitvoering lastig te beoordelen.

Van een kwartet gaat het dan naar een solovioliste. In 'Long Waves and Random Pulses' van Annie Gosfield speelt Monica Germino (bovenstaande foto) over een soort drone van radioruis. Het vioolgedeelte is een intrigerende mix van Oost-Europese en modernistische invloeden en is één van de hoogtepunten van de avond, ondanks dat de drone niet echt veel toevoegt aan het vioolspel.

Nog een stuk melodieuzer is Kapok (bovenstaande foto). Dit Utrechtse jazztrio speelt in een aparte bezetting van gitaar, drums en hoorn. De erg mooie eigen compositie 'Nausicaa' kent een Chet Bakerachtige melancholieke inslag, met ook wel wat vleugjes Burt Bacharach en zelfs Dirty Three. Het stuk wordt begeleid door het Ragazze Kwartet, dat na de krachtpatserij van het 'Jagdquartett' hier laat zien dat ze ook goed simpel kunnen spelen. In het progrockerig getitelde 'Sunrise for the Planetary Dream Collector' zijn de rollen omgedraaid: minimalmusiccomponist Terry Riley schreef dit als een strijkkwartet, maar er is nu begeleiding van Kapok bij gearrangeerd. Ook dit levert een prima resultaat op.

Met de soloperformance van trompettist Nate Wooley (bovenstaande foto) slaat het weer helemaal de andere kant op. Wooley weet met effecten en bijvoorbeeld het mondstuk van zijn instrument de meest onwaarschijnlijke geluiden te produceren. Het is wel meer een showcase dan een concert. Zo kan Wooley zijn trompet onwaarschijnlijk veel als een drumstel laten klinken. Heel knap, maar het resultaat is dus wel een soort drumsolo en daar zit niemand op te wachten.

Meer percussie volgt dan van Slagwerk Den Haag (bovenstaande foto). In 'Timber' heeft elk van de zes leden slechts één houten balk en dus maar één toon tot zijn beschikking. Door telkens te variëren in ritme ontstaat een typische minimalmusiccompositie die net te lang duurt om de hele speelduur te kunnen boeien.

Singer-songwriter Jesca Hoop (bovenstaande foto) is vervolgens totaal niet op haar plaats. Ze heeft een prima stem, maar haar zoetige indiefolk is meer iets voor het gelijktijdig plaatsvindende Into the Great Wide Open, hoewel het ook daar geen uitschieter geweest zou zijn.

De jonge producer Jameszoo (onderstaande foto) sluit vervolgens af met een mix van IDM, dubstep en jazz, waarbij het laatste element extra wordt geaccentueerd door de Fender Rhodes spelende Gideon van Gelder. Jameszoo heeft onmiskenbaar talent, maar de kwaliteitscontrole laat nog wat te wensen over. Het optreden zwabbert nogal van geweldige, bizar freakende beats naar irritant geneuzel.

Zo kent The Night of the Unexpected zo zijn betere en minder goede momenten. Wat echter mist op deze editie is de echte knaller, zoals bijvoorbeeld Lean Left dat in 2011 was.

http://www.kindamuzik.net/live/the-night-of-the-unexpected/the-night-of-the-unexpected-2012/23197/
Meer The Night of the Unexpected op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-night-of-the-unexpected