Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De zachte g, die is niet ver weg vanavond. Want zowel het voor- als het hoofdprogramma bevat Limburgse roots. En dus bekijkt KindaMuzik deze concertavond in de Eindhovense Effenaar eens op basis van de letter g.
Gretig
Voorprogramma Colossa [bovenste foto] betreedt het podium goedgemutst en gretig. Het trio wil zich graag laten zien, aan de vooravond van het te verschijnen debuutalbum bij Goomah Music. Dat doen ze goed en degelijk, met liedjes die zeker enige verwachting wekken voor de in januari 2011 te verschijnen plaat. Prima nummers, goede set.
Grimas
Zowel bij Colossa als bij hoofdprogramma The Mad Trist [onderste foto] is de grimas op het gezicht duidelijk aanwezig. Ten teken van de concentratie en de passie. Muziek is emotie en die wordt duidelijk getoond tijdens de inspanningen. Want de rock die deze heren maken, dat is hard werken. Dat is met name te zien op de smoel van Colossa's drummer Dennis Meentz en eigenlijk bij de hele bezetting van The Mad Trist.
Gemoedelijkheid/gezapigheid
In weerwil van wat de muziek tracht te bereiken: het publiek in "Eindhovuh de gekste", zoals The Mad Trist het redelijk schaars opgekomen volk probeert te prikkelen, reageert voornamelijk lauwtjes op de nummers die de Maastrichtse band speelt. De gebruikelijke gemoedelijkheid blijft toch enigszins steken in een stukje gezapigheid. Schoorvoetend komt het publiek een klein stapje naar voren. Maar echt loskomen doet de zaal geen moment, ook al probeert de band er zeker wel iets van te maken. Muzikaal lukt het de Limburgers gelukkig wel gewoon. Een uur lang zetten ze een prima rockende set neer. Soms lekker loom, dan weer een tikje psychedelisch, maar vooral goed stevig.
Grommen
Grommen, dat kan deze band ook zeker. Of zelfs in je nek hijgen, zoals gitarist Jan Franzen letterlijk doet tijdens de eerste klanken van het fijne 'Juvenile'. Zo klinkt het werk van The Mad Trist ook live bij vlagen heerlijk grimmig. En het kwartet dat hier het podium bestiert doet dat boordevol energie. Geen wonder dat bassist Luc Hameleers er een blikje Red Bull bij heeft staan.
Geleend
The Mad Trist heeft nog niet meer dan één (overigens prima) studioplaat. Dus probeert het kwartet iets nieuws om de set te vullen. Wat begint als een geil, naar zZz riekend nummer, blijkt al snel een lekker rockende cover te zijn van Swedish House Mafia's 'One'. Maar dan met een venijnige twist. Gewaagd, maar geslaagd.
http://www.kindamuzik.net/live/the-mad-trist/the-mad-trist-colossa/21013/
Meer The Mad Trist op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-mad-trist
Deel dit artikel: