• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The Hackensaw Boys

De Hackensaw-hype.
24 september 2007, EKKO, Utrecht

Tekst: Dirk Verhoeven

Publicatiedatum: 29 september 2007

 
"Hey man, vanavond is er weer een Balkanfeestje, moet je bij zijn, zo cool!" Wie had gedacht dat het met bluegrass dezelfde kant op zou gaan als met klezmermuziek? Dezelfde hippe twintigers die dachten of nog altijd denken dat de Balkan een toffe stad in een nog toffer, niet nader te bepalen land is, staan vanavond te hossen op muziek van Hackensaw Boys.

Vorig jaar wisten de Nederlandse Blue Grass Boogiemen een Lowlands-tent op stelten te zetten. Sindsdien is bluegrass-muziek definitief 'in'. Het heeft sinds het ontstaan van het muziekgenre haast zeventig jaar geduurd, maar dan ben je als band nu toch eindelijk verzekerd van volle zalen. Maar of je daar als muzikant zo blij mee moet zijn? In de praktijk houdt het namelijk het volgende in: een stampvolle EKKO met uitzinnige mensen die om de minuut joelen om het joelen, a-ritmisch hossen op muziek waar ze niet naar luisteren en bovenal non-stop door je optreden heen ouwehoeren.

De Hackensaw Boys lijkt alle rumoer niet te deren. Zij spelen hun nummers op ADHD-snelheid en hebben hun eigen feestje. Zeven man sterk staat de groep garant voor een dikke twintig nummers aan muzikaal vakmanschap. Elke Boy heeft zijn eigen instrument, een enkeling kan naast de bas ook nog de mondharmonica en de trekzak bespelen. Four, de beweeglijke violist, toont zich in catchy opener 'Radio' meteen als de meest charismatische van de bende.

Na die frisse opener, een nieuw nummer van het album Lookout!, gaat het spelniveau niet omlaag, maar wordt soms wel pijnlijk duidelijk dat de zang op de tweede plaats komt. Nu is dat niet erg bij zo'n strakke bluegrassband, maar de voornaamste songsmid van de groep, Mahlon, zingt geregeld vals terwijl anderen wegvallen in coupletten. Daardoor staat publieksfavoriet 'Canonball' alleen in de refreintjes als een huis op de prairie. Mahlon geeft met het licht-melancholische 'Parking Lot Song' het meest inhoudelijke liedje van de avond weg, helaas te mager en nasaal gezongen.

Halverwege de set hernemen de Hackensaw Boys zich met het muzikaal uitmuntende 'Ruby Pearl' van debuutplaat Keep It Simple. Hierin geeft de banjo subtiel zijn noten weg, terwijl de overige instrumenten doordenderen. De schade van een set opmakend heeft de gitarist een kleine tien snaren gebroken als hij 'Oh Girl' inzet. Weer een opvallend pakkend nieuw lied, waarin de hele club Boys zich in een heerlijk refrein bezeten toont door een meisje. Dat wordt uitkijken naar Lookout!. Hopelijk genieten hossende hype-volgelingen er met name thuis van.

Foto uit het KindaMuzik archief, door Martijn Booij.

http://www.kindamuzik.net/live/the-hackensaw-boys/the-hackensaw-boys-2320/16021/
Meer The Hackensaw Boys op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-hackensaw-boys