http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
The Gourds / Boris McCutcheon and his Saltlicks
Erfenis van Doug Sahm in goede handen.
12 mei 2006, W2, Den Bosch (NL)
Tekst: Emil Peeters
Beeld: Jan Mulders
Publicatiedatum: 14 mei 2006
Als Boris McCutcheon en zijn Saltlicks iets over negenen op deze warme lenteavond het podium van de Bossche concertzaal W2 betreden, wanen we ons even in het zuiden van de Verenigde Staten. De klanken van banjo, drums, akoestische gitaar en de kale liedjes van McCutcheon doen weldadig aan. Maar na drie nummers is de betovering wel verbroken. Het concept staat en dan volgt meer van hetzelfde. Bijna een uur lang. Het is tekenend dat na afloop niet één nummer is blijven hangen, of het moet het niemendalletje over Lee Harvey Oswald zijn, met de wereldvreemde regels “Lee Harvey was a friend of mine / He took me fishing all the time / They say he shot the president / But I don’t think he did.” Tekenend, want dat nummer is nu net niet door McCutcheon geschreven. De man maakt bovendien een chagrijnige indruk en van die sombermansamericana is er al meer dan genoeg.
Gelukkig tappen The Gourds [foto's] vervolgens uit een heel ander vaatje. Met ‘Hooky Junk’ van de laatste plaat Heavy Ornamentals begint om half elf een anderhalf uur durend texmexfeest in de beste traditie van Doug Sahm, God hebbe zijn ziel. Bassist Jimmy Smith, met zijn omgeslagen broekspijpen en afgetrapte kistjes, wedijvert met Kevin Russell om wie nu de clown in de band is. Violist/mandolinist/gitarist Max Johnston ziet het met lede ogen aan en geeft af en toe op droogkomische toon commentaar op de strapatsen van de twee aandachttrekkers. In wat The Gourds nu al zo’n jaar of tien te bieden hebben, is weinig verandering gekomen. Belangrijker is dat er geen sleet op zit en dat de groep dankzij een feilloze instrumentenbeheersing nog altijd moeiteloos kan afwisselen tussen traditionele, akoestische country en gespierde rock. Dit is americana ten voeten uit.
De ´yeehaws´ uit het publiek zijn niet van de lucht, zodat Russell op een bepaald moment riposteert met “You’ve got to feel it!” “Yeah!” is daarop het antwoord uit het publiek, waarna Russell deze korte dialoog besluit met “I know you do.” Kortom: ondanks McClutcheon was het een erg gezellige avond in de W2. Tot ieders verrassing spelen The Gourds in hun toegift toch nog Jimmy Smith’s oude succesnummer ‘Maria’ - waar al in een vroeg stadium vanuit de zaal om gevraagd werd - en een cover van Bob Dylans ‘Oh Sister’. Dan komt eindelijk ook Johnstons viool goed door de P.A., geluidstechnisch het enige smetje op dit optreden. Wanneer The Gourds hun spullen inpakken, is het eerste nummer van de zaal-dj heel toepasselijk Doug Sahms ‘She’s About a Mover’. Bij The Gourds is zijn erfenis in goede handen.
http://www.kindamuzik.net/live/the-gourds/the-gourds-boris-mccutcheon-and-his-saltlicks/12839/
Meer The Gourds op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-gourds
Deel dit artikel: