• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The Frames

The Frames veroveren Nederlandse harten.
09 februari 2005, Paradiso, Amsterdam (NL)

Tekst: Alexis Vos

Beeld: Martijn Booij

Publicatiedatum: 15 februari 2005

De zieltogende VPRO is al jaren niet meer de relevante omroep die het zichzelf verbeeldt te zijn. Een gering aantal kijkers weten ze alleen nog maar te bemachtigen met aankopen van buitenlandse makelij. Zelf iets interessants maken, wat verder gaat dan een grote naam (Arnon Grunberg) aantrekken, is er niet meer bij. Opvallend was het dan ook dat er een eigen documentaire werd uitgezonden over The Frames, een Ierse band met nauwelijks enige bekendheid. Hoewel hier, mede door het onmogelijke tijdstip van zondagochtend 11 uur, maar 71.000 mensen naar hebben gekeken, heb je al aan 1,5% ervan genoeg om Paradiso tot de nok toe vullen. En dat gebeurde dan ook, want na het zien van het sympathieke portret wil je de mannen rondom zanger Glen Hansard wel eens in het echt aan het werk zien.

Voordat dit kon mocht Ben Christophers zijn ding doen. Dat deed hij vorige maand ook al in diverse clubs, en ook nu was het weer erg mooi. Maar de grote zaal bleek net iets te rumoerig te zijn voor zijn intieme luisterliedjes. Desondanks sloeg de goedgemutste Christophers zich hier bekwaam doorheen en kwam hij zelf nog even terug voor een toegift.

The Frames zijn naar hun eigen zeggen 'just a band'. Altijd gewoon gebleven, altijd vriendelijk. Dat waren ze ook deze avond. En ze waren ongelofelijk gedreven. Geconcentreerd werd er geopend met 'Keep Safe' en 'Happy', gevolgd door het evenzo donkere 'Caution to the Birds', eveneens afkomstig van het deze week verschenen album Burn the Maps. Het vijfde alweer, waarvan 'Fake' dé hit lijkt te zijn gezien de overweldigende ontvangst erop. Toch keken The Frames genoeg achterom om hun nieuwe publiek met oude krakers ('Lay Me Down', 'Pavement Tune', 'Star Star') voor zich te winnen. De innemende persoonlijkheid van Hansard deed de rest. Een beetje onbeholpen en met de nodige humor introduceerde hij de nummers, nam hij verzoekjes en had hij onderonsjes met de voorste rijen. De we love you Glen-s waren dan ook niet van de lucht, alsof we met de nieuwe Bono te maken hadden.

Gek eigenlijk dat na vijftien jaar ploeteren en alleen nationale bekendheid The Frames nu pas succes beginnen te krijgen in Nederland, het land waar The Smashing Pumpkins, dEUS en ook K's Choice op handen werden gedragen. The Frames grossieren namelijk ook in deze typische jaren '90 rock: zacht-hardstructuren met grootste refreinen, op zijn tijd een intieme luistertrip en teksten vol hartenleed. Alles is makkelijk te volgen en zelfs een onconventioneler nummer als 'Happy' laat Hansard het publiek eenvoudig meezingen. Alle ingrediënten dus om uit te groeien tot de publieksfavoriet op de volgende Pinkpop-editie. Het moet namelijk wel heel raar lopen mocht deze band hiervoor niet geselecteerd worden, want ook dit zieltogende Limburgse festijn kan wat relevantie gebruiken.

 Bekijk de VPRO-documentaire over The Frames

http://www.kindamuzik.net/live/the-frames/the-frames/8620/
Meer The Frames op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-frames