• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The Field

Deinen of dansen op dreunende samplereeksen.
27 mei 2010, Sugar Factory, Amsterdam

Tekst: Gijs Mulder

Publicatiedatum: 30 mei 2010

In het kader van het Off Centre-festival speelt The Field, voordat het grote feestgedruis in de Melkweg kan beginnen, voor een iets bescheidenere hoeveelheid publiek in de Sugar Factory. Om zijn elektronische muziek extra schwung mee te geven, betreedt naast spilfiguur Axel Willner ook een drummer het podium. Daarnaast zijn er twee gitaristen van de partij, die ook enkele knoppen uit de bak elektronica voor hun rekening nemen. Wijselijk nemen zij echter nooit de overhand en acteren ze ingetogen rond The Fields dominante basispatronen.

Onregelmatig breken flarden van Willners sublieme debuut-lp kortstondig door nieuw geschapen dreunen door. Op andere momenten vormt het oudere werk van de Stockholmer juist de bodem onder vervormingen van zijn zo herkenbare klankkleuren en kleedjes van ingetogen gitaargeluid. Geluid dat nooit te nadrukkelijk over de kenmerkende, eindeloze loops heen komt te liggen. Voorzichtig om de repetitieve basis niet te verstoren. Telkens speelt The Field met ouder materiaal en doorkruisen herkenbare stapels loops het ruwe materiaal dat zijn oorsprong niet in eerder uitgebracht studiowerk vindt.

Het vierkoppige stel speelt puntiger werk dan op de albums, maar toch wordt de dromerigheid niet verdrongen. Nummers die dikwijls sterk gepulseerd en zonder opbouw door de zaal geschoten worden, verzanden na verloop van tijd automatisch in een compact stelsel bedwelmende grooves, zonder daartoe wezenlijk te veranderen. Deze muziek is geoptimaliseerd om de tijd het werk te laten doen. Prikkende, korte samples, opgebouwd uit lang niet altijd even dromerige klankkleuren, nestelen zich gestaag in het hoofd. Vanaf dat moment kunnen de repetitieve vormen niet lang genoeg doorsuizen en zo naderen veel nummers hun einde onder een gevoel van lichte teleurstelling dat Willner er niet nog vele minuten aan vastknoopt. Een tragisch gegeven, maar ook een bevestiging van de ruwe kwaliteit van zijn werk. Werk dat amper gebonden is aan tijd, zodra je The Fields luisterruimte eenmaal betreden hebt. Hoe langer de beat loopt, des te trager dienen de verlangens naar verandering zich aan, tot uiteindelijk de meest eenvoudige loops de zaal omklemmen en ieder lichaam in de Sugar Factory als vanzelf meedeint of -danst in de eindeloosheid van The Field.

Foto uit het KindaMuzik archief, door Niels Vinck.

http://www.kindamuzik.net/live/the-field/the-field-680/20245/
Meer The Field op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-field