• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Eagles of Death Metal / Monotonix / Abaco

Priester van rock-'n-roll.
02 juni 2008, Melkweg, Amsterdam

Tekst: Lennart van der Burg

Beeld: Jelmer de Haas

Publicatiedatum: 04 juni 2008

Lekker dan: heb je een voorprogramma die qua show de lat enorm hoog legt. Monotonix [foto rechts] drumt op een gegeven moment vanaf het balkon, inclusief op bekkens die vanaf de vloer worden aangegeven. Gelukkig staat er een tweede band in het voorprogramma, Abaco, die ondanks een meeslepende bak lawaai een stuk burgerlijker is.

Er lijkt dan ook niet veel aan de hand als Jesse 'the Devil' Hughes met zijn Eagles of Death Metal [foto boven] het podium betreedt. Maar vanaf het moment dat Hughes zijn zonnebril opzet, klapt de Melkweg bijna uit elkaar. Hij schrikt er duidelijk zelf van. De rocker kijkt als een kind zo blij en even schijnt er zelfs een kleine Jesse doorheen, die net de nieuwste Nintendo voor zijn verjaardag heeft gekregen. Maar dan herpakt de frontman zich weer en realiseert hij zich dat híj de stoere rockster is.

"I'm a man? Yes! I said shit goddamn, I'm a man!" schalt the Devil. Vrouwen vinden het sexy, beklimmen het podium en showen ondeugend hun achterwerk. De mannen voelen zich daarentegen bevrijd. Ja, we zijn mannen. We eten vlees, drinken bier, zweten, stinken, zijn op alle plekken behaard, maar goddamn, wat maakt het ook uit!

Eagles of Death Metal staan intussen vooral stoer te wezen op het podium. De vier brengen een mix van bluesrock en stevige rock-'n-roll, gevuld met vuige riffs en teksten waarin ze volop de duivel uitdagen. De rest van de band doet het uitstekend, maar verbleekt bij de frontman. Hughes kamt zijn snor, grijpt naar zijn riem en loopt met zijn pik naar voren. "Even death can't stop me from being rock 'n roll right now!", schreeuwt hij trots. Dat hij samen met de vanavond afwezige Josh Homme op de Eagles of Death Metal-albums een duo vormt, vergeet je spontaan. Daar staat hij dan, Jesse Hughes, de priester van de rock-'n-roll.

Aan het eind is de rek er wel een beetje uit. Slechts één keer neemt de band gas terug, als Hughes in zijn eentje 'Midnight Creeper' speelt. Een toegift met 'Beat on the Brat' is leuk, maar het is te zien aan de moshpit: het publiek is te uitgeput om nog voluit te gaan. Hughes en consorten hebben blijkbaar nog wel energie: uit het publiek worden nog gretig groupies gevist. En ook dat is rock-'n-roll.

http://www.kindamuzik.net/live/the-eagles-of-death-metal/eagles-of-death-metal-monotonix-abaco/17074/
Meer The Eagles of Death Metal op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-eagles-of-death-metal