• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The Dø / Neonbelle

Een beetje vreemd, maar wel lekker.
04 juni 2008, Tivoli de Helling, Utrecht

Tekst: Hans Vrijmoed

Beeld: Martijn Booij

Publicatiedatum: 06 juni 2008

Al voordat er een band op het podium staat, biedt het podium van Tivoli de Helling een intrigerende aanblik. Boven het drumstel van The Dø hangt een indrukwekkende stellage, die nog het meest lijkt op een oversized haardroger uit een kapsalon, maar dan van staal en chroom. Onderaan hangen deksels van pannen en potten, en een rij steeksleutels als waterfall.

De muzikanten van voorprogramma Neonbelle zijn onder de indruk van de mooie spullen. "Terry Bozzio eat your heart out!", roept zangeres Pien Feith. "Dat is een progrockdrummer", voegt ze voor de zekerheid maar even toe. Ontstaan als een gelegenheidsproject in de serie 'In a Cabin with...' van producer Maarten Besseling, is het uitgegroeid tot een van de meest in het oog springende projecten van de betrokken muzikanten.

Samen klinken ze als Hooverphonic, Moloko of Radiohead (vanaf Kid A), maar ook de singer-songwriter- en electro-elementen uit de afzonderlijke bands van Pien Feith, Jelte Heringa en Johan Wulterkens zijn herkenbaar. De gelaagdheid van het album komt live niet helemaal over, maar daar staat de aanstekelijke livepresentatie tegenover. Jammer dat het leukste liedje (het dansbare 'Mr. Lee') nog onder de twee minuten blijft.

Olivia Merilahti van The Dø [foto's boven] zingt dat ze niet bang is voor grown-ups. De hele presentatie van de Finse zangeres en haar Franse collega Dan Levy [foto onder] heeft iets kinderlijks, met het podium als één grote speeltuin. "De paddo's zijn nog niet verboden", klinkt het naast de verslaggever, en ook dat is een rake constatering. Levy kijkt alsof hij het nodige heeft geslikt, heupwiegt als een vrouw en wiegelt heen en weer boven z'n xylofoon. Zijn gebrekkige maar schattige Engels versterkt dit druggy beeld nog eens.

In de eerste nummers is Levy echter wel de gangmaker, waar Merilahti vooral in zichzelf lijkt gekeerd. Pas halverwege het optreden lijkt ook de Finse alle schroom van zich af te gooien en maakt ze veel contact het met publiek. Het aan een fan opgedragen 'The Bridge Is Broken' gaat mooi over in de Eminem-pastiche 'Queen Dot Kong'.

De lol op het podium slaat aan bij de bezoekers, maar muzikaal blijft het zwabberen tussen de ingetogen liedjes en het steviger werk. Dat gebrek aan richting is ergens leuk, maar geeft ook een onbestemd gevoel. De akoestische bewerking van Gnarls Barkleys 'Crazy' is misschien nog wel het mooiste van de avond.

De zaal stroomt leeg na afsluiter 'Stay Just a Little Bit More', maar een paar bezoekers geven gehoor aan dit verzoek. In de uitgestorven zaal blijft het duo gezellig kletsen met enkele fans. Ze hebben geen geniaal concert bijgewoond, maar wel een sympathieke en intrigerende band aan het werk gezien.

http://www.kindamuzik.net/live/the-do/the-d-neonbelle/17081/
Meer The Do op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-do