• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The Chills

Na zesendertig jaar wat onwennig, maar zeker niet roestig.
31 mei 2016, Paradiso, Amsterdam

Tekst: Jaks Schuit

Publicatiedatum: 03 juni 2016

Het vierde album Sunburnt van The Chills verscheen in 1996. Pas in 2015 bereikte opvolger Silver Bullets de winkels. De groep uit Dunedin, Nieuw-Zeeland produceerde in een carrière van ruim vijfendertig jaar vijf langspelers met alternatieve rockmuziek. Martin Phillipps is al die jaren het enige constante lid. The Chills worden menigmaal een belangrijke groep genoemd. Grote namen als REM, Mercury Rev en XTC noemen de groep als invloed. Vreemd genoeg hebben de Nieuw-Zeelanders niet of nauwelijks hits gescoord. 'Heavenly Pop Hit' verkocht in 1990 redelijk en haalde een bescheiden notering in de Amerikaanse lijsten. Meer dan een jaar na het verschijnen van het laatste album is de groep de plas overgestoken voor wat optredens. Elke vorm van haast is de groep vreemd.

Op 22 mei 2016 is de tour van start gegaan in New York. Op een T-shirt op de tafel in de hal van Paradiso staan acht optredens vermeld. Zeven optredens zijn in West-Europa, telkens een volgende avond in een andere hoofdstad. In de zaal in Amsterdam lopen vooral mannen van middelbare leeftijd met een biertje in de hand. Slechts een enkeling heeft zijn vriendin meegenomen. Bij opener 'Night of the Chill Blue' is duidelijk dat het publiek is gekomen voor een avond nostalgie. Bij aanvang knikken de hoofden, wordt er getikt met de voeten en delen van de tekst meegezongen. Het applaus na afloop is hartverwarmend.

Na 'Kaleidoscope World', het tweede nummer, volgt een hartelijke begroeting van Phillipps. De frontman kondigt daarna 'Warm Waveform' aan, terwijl violiste en gitariste Erica Scally op de setlist leest dat 'Aurora Corona' gespeeld zou gaan worden. Op de lijst met nummers staat vermeld op welk instrument Scally het nummer begint. Tot hilariteit van de groepsleden en het publiek moet ze veranderen van instrument. Dan ziet Phillipps zijn fout en wil toch 'Aurora Corona' spelen, waarna de violiste weer gitariste wordt. Het zijn van die vriendelijke fouten die een sympathieke band mag maken. The Chills zijn niet roestig, maar nog wat onwennig.

Vijftien nummers later is er bijna een uur gespeeld. 'I Love My Leatherjacket' wordt ingezet en de groep experimenteert in het intro. Na minder dan een minuut schakelt de groep door naar het nummer. The Chills spelen met overgave en plezier, maar verrassen geen moment. Het vijftal speelt een mooi overzicht uit een lange carrière, maar kwaliteit betekent niet dat er verrassingen te horen zullen zijn. 'Rolling Moon' is de eerste toegift, waarna 'Heavenly Pop Hit' een logische afsluiter is. Het publiek is tevreden en de groep belooft na het laatste nummer in de hal bij de merchandise te komen napraten. The Chills zijn voor een avond de ideale gastheren en gastvrouw. Het zal wel even duren voor de groep terug is op een podium in Nederland.

Foto uit het KindaMuzik archief door Peter

http://www.kindamuzik.net/live/the-chills/the-chills-5570/26724/
Meer The Chills op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-chills