• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The Butthole Surfers / Wooden Shjips

Freaky cult met een gulle lach.
15 juli 2008, Melkweg, Amsterdam

Tekst: Sven Schlijper

Beeld: Martijn Booij

Publicatiedatum: 17 juli 2008

Amerika slaat terug! Dinosaur Jr. geselt de trommelvliezen als vanouds, deze week nog gingen The Dandy Warhols knetterstoned ten onder in een walm van psychedelische pop en The Butthole Surfers geven in originele bezetting een zwengel aan de comebackmolen. Van cultbands krijg je zéker nooit genoeg, toch?

Voordat de grootheid uit Texas komt opdraven, staan drie voorprogramma's op de rol. Daarvan heeft Wooden Shjips de meeste naam en faam. Helaas valt het krautrockrandje weg in het zompige zaalgeluid met middelmatige lome garage-stoner tot gevolg. Zonde, want op plaat is het heerlijk toeven midden in mistige en moody dampen die een zeker hippietijdperkgevoel oproepen.

Met hippies hebben The Butthole Surfers niet zoveel op. Waarmee eigenlijk wel? Behalve met lak aan de wereld en conventies hebben? Hun voorprogramma én begeleidingsband bestaat uit leerlingen van de Paul Green School of Rock. Zij spelen een te lange reeks covers (Devo en Bad Brains mogen als minst ongeslaagde werkstukken gelden) en in een roulerende cast voegen de jongelingen zich bij de éminence grise.

Jong en oud op het podium dus; jong en oud ook in de zaal. Avant-gardeliefhebbers, punkers, crusties; het is een ratjetoe aan stijlen en leeftijden dat elkaar duchtig tot moes beukt in een gezellige pit. En hoewel het niet druk is vooraan, wagen sommigen zich aan een snoekduik vanaf het podium. Moet kunnen. Zoals zoveel - waaronder roken op het podium - kan bij The Butthole Surfers.

Beroemd en berucht zijn The Butthole Sufers, waanzinnig ook en grappig. Ween, maar dan hard. En nog compromislozer en punky vooral. Onnavolgbaar ook in de rebound nu ze in de originele bezetting terug zijn. Choquerend nauwelijks nog, wel eigenwijs en knettergek. Freaky rock met spetterende solo's en dubbelloops drumwerk; niet te ontcijferen vervormde vocale erupties en heerlijk pompende bassen en dat alles in nummers die vaak nauwelijks kop of staart kennen: The Butthole Surfers in optima forma.

De show mist vaart, maar wie maalt erom? De ritmesectie wordt om de paar nummers rust gegund, maar de leerlingen vallen vaardig in. Zanger Gibby Haynes klungelt, slungelt en brabbelt; alsof je wat anders verwacht had? The Butthole Surfers doen waar ze zin in hebben, wanneer ze er zin hebben. Dat deden ze tig jaar geleden, dat doen ze nog steeds; mét een gulle lach. En de grootste grap is: het lijkt een rommeltje en tegelijk zitten de nummers briljant in elkaar en worden ze te midden van de ogenschijnlijke chaos op dito wijze uitgevoerd. Zo kan de cult van The Butthole Surfers nog tig jaar mee.

http://www.kindamuzik.net/live/the-butthole-surfers/the-butthole-surfers-wooden-shjips/17221/
Meer The Butthole Surfers op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-butthole-surfers