http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
The Bravery
Kort concert van hippe hype The Bravery overtuigt slechts bij vlagen.
07 februari 2005, Paradiso, Amsterdam (NL)
Tekst: Sven Schlijper
Beeld: Cor Jabaaij
Publicatiedatum: 15 februari 2005
Hoe heet ben je als band wanneer je behoort de selecte club die door de collega's van de NME wordt uitgeroepen tot 'The Sound of 2005'? Verschrikkelijk heet natuurlijk. Zo roodgloeiend dat op een vroege, gure maandagavond het bovenzaaltje van Paradiso tot aan de nok vol staat. Voor The Bravery hangt het bordje 'uitverkocht' aan de deur.
Heeft The Bravery de bak vol omdat velen geen Franz Ferdinand-spijt willen oplopen? Zo'n concert voor twee man en een halve paardenkop, waar je toen niet bij was. Toen; toen het erom ging, toen je ze nog klein had kunnen zien. Voordat de machinerie ging draaien. Voordat de boel gierend uit de klauwen liep en de Bijlmerse Bierhal hun decor werd.
The Bravery heeft het getij mee, laten we het daarop houden. Op London Calling gaven de vijf New Yorkers al hun visitekaartje af. In de reprise zijn ze weinig gul. Na een dikke 25 minuten slaat de verbazing om mij heen toe. Zei hij dat nou echt? Dat: "Good night, this is our last one"? Ja, we hoorden het goed. Okee, ze hebben tijd voor nog een nummer en een snelle toegift, maar na amper 35 minuten is de koek toch echt al op. Een extreem kort concert (hoe punk!), maar blije gezichten alom. Geen gemor in de zaal. Hoogstens een paar opgetrokken wenkbrauwen. Want 'we' waren er toch maar mooi bij!
Bij een concert van vijf jonge gasten die eye-liner, rockposes en bizarre kapsels (mooie hanenkammen!) niet schuwen. Met een frontman die graag op zijn microfoonstandaard mag leunen en vocaal naar de afgeknepen strot van Robert Smith grijpt. De podiumuitstraling is dik in orde; met waarschijnlijk een krat bier de man, of een bezoek aan de Grasshopper en co. achter de kiezen, geeft The Bravery zich met bravoure.
Muzikaal blijft het behelpen. Links van The Killers (volvette synthleads!), rechts van Franz Ferdinand (hoekige ritmiek); The Bravery speelt zijn wedstrijd van een paar briljante momenten en veel geklooi op het middenveld. Want los van absolute instanthits als 'Honest Mistake' en 'Public Service' heeft The Bravery niet veel klasse in huis. Lange neo-wave-halen, snel thuis is het devies. Keyboards gaan in duel met doeltreffende, maar weinig inventieve riffjes en dertien-in-een-dozijn postpunky stampers zijn het gevolg. Met een randje glitter en glam.
Het mag dan kort geweest zijn vanavond, het was meer dan genoeg. The Bravery heeft soms goud in handen, maar helaas vaker de klater-variant daarvan. Dan zijn 35 minuten mooi. Lang genoeg om een leuk concertje gezien te hebben, van een trendy bandje. Kort genoeg om net niet geïrriteerd te raken door het gebrek aan spankracht over de volle lengte. The Bravery zet een solide live-set neer, maar weet slechts bij vlagen indruk te maken. Misschien is deze appel in de hype-van-de-dag zoektocht, net wat te vroeg geplukt? De rijpingstijd zal het ons leren.
http://www.kindamuzik.net/live/the-bravery/the-bravery-8622/8622/
Meer The Bravery op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-bravery
Deel dit artikel: