http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Beta Band

Een benepen zesje.
20 mei 2004, Melkweg, Amsterdam

Tekst: Eric van Splunter

Publicatiedatum: 03 juni 2004

De Beta Band is een van de best bewaarde geheimen van de Britse eilandengroep. Critici haalden de Schotse band destijds in als goden op basis van The Three EP's. Het titelloze debuutalbum miste vervolgens ieder doel. Opvolger Hot Shots II was in mijn opinie dan weer een verademing. Nu From Heroes to Zeroes is verschenen lonkt dan toch de grote bekendheid die deze band toekomt. De nummers zijn opgebouwd rond talloze lagen, de zang is ronduit prachtig te noemen, er worden oneindig veel instrumenten bespeeld en een haast mystieke sfeer beheerst de plaat.

Even is er de vrees voor een live confrontatie met a bunch of weirdos als de openingsfilm zich voor mijn ogen ontrolt. Een - Ja, wie sage Ich das jetzt? - Schotse samoerai dendert door een wild landschap, kennelijk op zoek naar voer voor zijn samoeraizwaard. Maar goed. de band komt op en zanger Steve Manson is verkleed als diezelfde samoerai. Even word ik angstig, maar dan gaat de dichtgesnoerde capuchon af en hoor ik de warme klanken van 'Assessment', de eerste van de nieuwste, in mijn ogen ijzersterke, plaat.

Maar waar de Beta Band al rondslingerend in mijn discman de handjes op elkaar krijgt vanwege de schitterende meerstemmige zang, moet ik het live doen met een zanger in vorm - dat wel - maar spijtig genoeg ook met een DAT die de leemtes opvult. De andere bandleden nemen een haast apathische houding aan bij het bespelen van hun instrument. Naarmate het concert vordert begint dit meer en meer te wringen. Tuurlijk, het songmateriaal waar de Schotten op kunnen teren is van een tergende schoonheid. En dus sta ik nog regelmatig te tuimelen van ongeloof als de zoveelste gitaarmantra uit de hoge hoed wordt getoverd. En drummer Robin Jones kicks ass, laat dat ook nog even duidelijk zijn. Maar over het algemeen -u voelt hem al een beetje- vind ik dat de Beta Band live te weinig biedt. Daarom: toch maar een benepen zesje.