Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het magnifieke Until in Excess, Imperceptible UFO van The Besnard Lakes is een van de betere psychedelische rockplaten van dit jaar. Boven elke song hangt een prettige mist waaruit pastorale zanglijnen, vindingrijke keyboardtonen en fraaie gitaargeluiden opdoemen. De combinatie schuift bijna griezelig volmaakt in elkaar, zodat een zorgvuldig opgebouwde dynamiek ontstaat. Veel songs gaan over dubbellevens van spionnen en ook in Vera barst het van de muzikale suspense.
Het echtpaar Jace Lasek (zanger/gitaar/keyboards) en Olga Goreas (zang/bas) heeft thuis in Montreal een eigen studio, waar samen met drummer Kevin Laing en gitarist Richard White drie jaar aan de plaat is gewerkt. Live gaan de vier net zo perfectionistisch te werk: het geluid is meteen uitstekend in balans, met precies de juiste dosis galm. Luid en kraakhelder legt de groep een fraaie geluidsdeken neer, waarin mooie samenzang, zalvende drums, spannende bastonen en vervaarlijk gruizende gitaarlijnen gelijke kansen krijgen. Ledlampen en zoeklichten geven samen met veel rook à la TopPop in de jaren zeventig het optreden een psychedelische meerwaarde.
In het streven naar perfectie improviseren de bandleden niet, hoewel de trippy muziek er wel geschikt voor is. Maar door zich niet te verliezen in topzware jams benadrukken ze het sterke punt: hoewel The Besnard Lakes het niet heel talrijk opgekomen publiek geen hapklare brokken voorschotelen, houden ze met toegankelijke zanglijnen en popmelodieën oog voor subtiel spacen. Zo blijft het boeiend en kan Lasek, zowel met kopstem als tijdens samenzang, vocaal excelleren.
De belangrijkste bouwstenen van het gelaagde geluid zijn de harmoniezang van The Beach Boys, de shoegaze van My Bloody Valentine, de dromerigheid van Beach House en het beeldende van Pink Floyd. In elk nummer metselen ze een van deze elementen net iets dikker in het geluid, met als gevolg dat nietsontziende gitaarerupties of subtiele keyboardintro's ruim baan krijgen en voor variatie zorgen.
De nadruk ligt op de laatste plaat, zodat veel midtemposongs de revue passeren. Het rustig hoofdknikkende publiek raakt op die manier in een muzikale trance, met als aanjagers een slepend 'Colour Yr Lights in' of het met surfgitaarklanken opgeleukte en zorgvuldig opgebouwde 'At Midnight'. Toch is de meer uptemposingle 'People of the Sticks' het hoogtepunt: Goreas zingt bedwelmend en de vindingrijk golvende dynamiek komt live nog beter uit de verf. The Besnard Lakes tonen aan dat psychedelische rock ook zonder masturbatoir gefreak tot een prima concert leidt.
http://www.kindamuzik.net/live/the-besnard-lakes/the-besnard-lakes-1366/24007/
Meer The Besnard Lakes op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-besnard-lakes
Deel dit artikel: