• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The BellRays / Eastern Lane / Cool Kleps

Slechte garage als aanloop voor soulvolle rock.
02 mei 2005, Botanique, Brussel (B)

Tekst: Karen Stevens

Publicatiedatum: 07 mei 2005

Een thema-avond vol garage rock-‘n-roll. Is dat wel verstandig? Les Nuits Botanique ziet er in ieder geval geen graten in en laat Cool Kleps, Eastern Lane en The Bellrays de Orangerie onveilig maken.

Alle drie goed zou te perfect zijn, vandaar waarschijnlijk de keuze voor Cool Kleps. Is het mogelijk dat iemand dit lawaai vrijwillig zou aanhoren? Waarom staan hier nog twintig mensen? Zijn die doof of zo? Vragen die een mens zich stelt wanneer blootgesteld aan het valse geschreeuw van Jean-Luc Jousse en het begeleidende platte orgelgeblèr van ene Christine. Pas op, de Fransman Jousse heeft naam gemaakt bij punkbands als Nashville Pussy en Nine Pound Hammer. Misschien vandaar het respect van de aanwezigen. De man kan een show neerzetten, daar niet van. Grappend en grollend kruipt hij van tijd tot tijd eens op een box naast het podium, zonder zich iets aan te trekken van de verbijsterde en van pijn doortrokken blikken van zijn publiek. Zolang hij er zelf maar in gelooft zeker.

Eastern Lane dan [foto boven]. Ergens hebben deze Engelse lads een zekere reputatie opgebouwd inzake rock-’n-roll-revival (programmaboekje Botanique schreeuwt enthousiast: “Voor de rockers onder ons!”). Driewerf jammer dus wanneer blijkt dat de Jongeren Die Het Poedelkapsel Weer Hip Willen Maken gewoon een saai en ongeïnspireerd Strokesdoorslagje blijken te zijn. Ze zijn al toegankelijker dan Cool Kleps, maar veel zit er niet in. Helemaal erg wordt het wanneer zanger Derek Meins zich stijlvol achter het keyboard zet om er twee totaal ongepaste ballads uit te persen. Als er al iets van spanning opgebouwd was, is die nu weg. Zelfs hun netjes nagespeelde cover van Wire – gênant genoeg de beste song van de set – kan de sfeer er niet inbrengen. Jammer, want helemaal op het einde blijkt dat Eastern Lane maar liefst twee sterke nummers in petto heeft waar Meins zijn volledige ziel in kan leggen. Dus toch geen volledige afgang.

Nu maar hopen dat The BellRays [foto links] hun flauwe voorgangers kunnen doen vergeten. Op vlak van enthousiasme, inleving en rock-‘n-roll-attitude kan er al niet veel meer fout gaan. Zangeres, tamboerijnschudster en publiekoppepster Lisa Kekaula houdt er als geen ander de sfeer in. De onmisbare frontvrouw heeft een stem als een klok, die sterk en soulvol of lief en zacht kan klinken, maar wel steeds raak. Wat verder opvalt, is de rommeligheid van de set. The BellRays spelen uiteraard allen zeer strak, maar er ontbreekt iets aan de songs. De hele set lijkt op goed geluk onderverdeeld in fragmenten, maar duidelijk afgelijnde nummers zijn nergens te bespeuren. Dankzij de ijzersterke riffs en de tomeloze energie die van het podium spat, lijkt dit echter volslagen onbelangrijk. Kekaula preekt haar visie op het leven, begeleid door enkele bekwame rockmuzikanten met een herkenbare, soulvolle sound en dat volstaat ruimschoots om de zaal in de fik te zetten.

Foto Eastern Lane uit het KindaMuzik archief door Cor Jabaaij.

http://www.kindamuzik.net/live/the-bellrays/the-bellrays-eastern-lane-cool-kleps/9455/
Meer The BellRays op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-bellrays