http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Teitur / Sleepingdog
All the lonely people samen in de Bat Cave voor de man van de Faröer Eilanden.
26 februari 2005, 013, Tilburg (NL)
Tekst: Guido de Greef
Beeld: Martijn Middel
Publicatiedatum: 28 februari 2005
Het eerste dat altijd van Teitur vermeld wordt is dat hij van de Faröer Eilanden afkomstig is. Zullen we het vanaf nu voortaan allereerst over z’n prachtige muziek hebben?
Het voorprogramma is voor Chantal Acda. De Brabantse singer/songwriter heeft een nieuw project: Sleepingdog. Dat staat voor intieme, melancholieke liedjes. Soms begeleid op melodica of klarinet, vaak alleen een meisje met haar gitaar. Liedjes van haar andere project Chacda worden ook gespeeld en blijven in deze intieme setting prima overeind. Het publiek praat er iets teveel overheen. “Teitur is echt supermooi,” zegt ze naar het einde van de set toe een keertje. “Hij trad op op Eurosonic en het publiek was nogal kletserig en hij kreeg iedereen stil.” De hint wordt begrepen, misschien had Acda het eerder moeten zeggen.
Teitur Lassen heeft inderdaad een stille Bat Cave. Hij is sowieso een gelukkig mens, want hij heeft het zaaltje dit keer uitverkocht. Daarom speelt hij ook twee keer het thema van Batman tussendoor – deed hij de vorige keer ook al zo spontaan, grapt hij.
Teitur blijkt sowieso een onderhoudende persoonlijkheid; elk liedje wordt voorzien van een anekdote – zo zijn ze allemaal in de eerste persoon geschreven, kon hij het echt niet laten om een liedje achterin een oude tourbus van Willie Nelson te schrijven ('Hanging My Worries to Dry') en wil hij alle eenzame personen uit zijn liedjes bijeen brengen. "All the lonely people, net als in 'Eleanor Rigby'."
De meeste liedjes van Teitur hebben net die bepaalde hook of melodielijn die ze interessant maakt, er zijn maar een paar mindere goden. De met een contrabassist en drums van extra pit voorziene liedjes 'Sleeping with the Lights On,' 'Shade of a Shadow' en 'You Don’t Have to Wear Black Anymore' (voor een gothicmeisje) zijn indrukwekkend en zijn intieme liefdesliedje 'Josephine' overtuigt eveneens. Referenties te over: compositorisch zijn Paul Simon, John Mayer en Suzanne Vega nooit ver weg, vocaal heeft Teitur nog het meest weg van een kruising tussen Damien Rice en Howie Day.
Aan het einde van het optreden wordt een briljant verknipte versie van Jerry Lee Lewis’ 'Great Balls of Fire' gespeeld, maar de volgende keer heeft hij zo’n cover niet eens nodig om hoge ogen te gooien; Teitur maakt van zichzelf al prachtmuziek. Had ik al geschreven dat hij van de Faröer Eilanden afkomstig is?
http://www.kindamuzik.net/live/teitur/teitur-sleepingdog/8731/
Meer Teitur op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/teitur
Deel dit artikel: