Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
België houdt van Suzanne Vega. Dat was niet alleen te merken aan een bomvolle AB, maar vooral aan de overweldigde reactie van het publiek van bij het startschot van haar Europese tournee. De jachtige beginakkoorden van 'Marlene on the Wall' – misschien wel haar knapste klassieker - werden werkelijk bedolven onder het enthousiaste gejuich van fans jong en oud. Vega was duidelijk verrast door al die generositeit, maar toonde zich meteen uiterst vaardig in het bespelen van haar publiek. Haar set, volgestouwd met haar vele knappe liedjes uit de jaren ’80 en afgewisseld met wat nieuw materiaal, werd zeer spontaan opgebouwd met de nodige anekdotes en kwinkslagen er tussenin. De nieuwe songs, die ze vorige winter schreef, komen waarschijnlijk ergens volgend jaar op haar nieuwe plaat te staan. Ondertussen is er dus deze tour – Suzanne Vega Duo – met alleen haar buitengewoon mooie stem, warme akoestische gitaar en Mike Visceglia op bas. Het concept klopte als een bus als u het ons vraagt, maar Vega had duidelijk nog niet alle nieuwe songs even goed ingestudeerd. Ze voelde zich echter zo goed in haar sas dat ze er geen probleem van maakte in het midden van een fout gelopen intro of refrein gewoon even te stoppen en te herbeginnen. Het maakt er de knusse en ongedwongen sfeer van de avond alleen maar groter op.
Hoewel Vega's repertoire in wezen balanceert tussen poëtische folk en intimistische stadsdichterij, waren we toch weer eens verrast door de rijkheid die haar muziek nog steeds meedraagt. Haar songs zijn stuk voor stuk ingenieus opgebouwde meisjesverhalen over plaatsen en mensen in de grootstad, die verteld worden met spannende en clevere teksten die de aandacht van de luisteraar moeiteloos afdwingen. Wanneer Vega dat zoals deze keer ook nog eens met bijzonder veel gratie en accuratesse deed, staan wij in grote bewondering voor zoveel métier.
Vooral 'The Queen and the Soldier' en 'In Liverpool' waren onmiskenbare voorbeelden van haar moeiteloze klasse. En de haren op onze armen schrokten ook even omhoog toen 'Blood Makes Noise' ingezet werd, uitsluitend begeleid door een uitstekende, melodieus bassende Visceglia. Er volgde nog een hele greep uit haar vroegere platen, met al de nummers die u ook op haar 'Best of' terugvindt, maar – niet voor de hand liggend bij let’s face it: oude gloriën - Vega's fans hadden ook oren naar haar nieuw werk.
En zo was het met andere woorden zeer leuk om nog eens gecharmeerd te worden door integere en niets meer dan gewoon mooie, goeie muziek. Mag dat nog volstaan anno 2005?
Foto uit het KindaMuzik archief.
http://www.kindamuzik.net/live/suzanne-vega/suzanne-vega-duo/9884/
Meer Suzanne Vega op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/suzanne-vega
Deel dit artikel: