Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het is een haast gedroomde combinatie: Earth en Sunn O))) samen op tournee. De eerste band de grote inspiratiebron, de tweede de creatieve volgelingen die hun adoratie voor de bron niet onder stoelen of banken steken. Als daar dan nog bijkomt dat de bron na een muzikaal dipje voor een verfrissende aanpak zorgt en zo het oude concept terug aantrekkelijk maakt, dan is het natuurlijk helemaal fantastisch.
Earth- één van de oerbands waarop de trage syntaxis van de hedendaagse doommetal geschoeid is, bewees eind vorig jaar met Hex: Or Printing In The Infernal Method dat de grondslagen van ultratrage doom ook in een loom americana bedje passen. Daarbij komt natuurlijk ook dat de band nog iets goed te maken heeft. Bij een vorige passage ruim twee jaar geleden –na de heropstanding van de band na een zwarte periode- stelde hun inspiratieloze set het publiek immers danig teleur.
Anno 2006 geeft Earth ook live aan dat hun rol helemaal niet uitgespeeld is. Dylan Carlson en drumster Adrienne Davies worden op deze tournee bijgestaan door een bassist en een trombonist, die eveneens een keyboard bedient. Samen weten ze perfect een sobere set weg te zetten, waarin op een loodzware gitaarondergrond een westernsfeer rondwaart en waarbij de resonantie de stilten tussen Carlsons gitaaraanslagen opvult.
Helaas is de pedalsteel die tijdens de opnames door Dan Tyack bespeeld wordt, niet meegekomen. Steve Moore tracht dit specifieke geluid live met trombone in te vullen doch slaagt daar maar deels in. Op het moment dat dit laatste instrument extra details in de Carlsons gitaarschema’s aanbrenget, is dit snel vergeten.
Gehuld in een dikke mist –de rookmachine draait al een tijdje op volle toeren- zetten drie mannen in pijen zich in beweging. Trage bewegingen, maximaal volume, de bastonen trillen zich een weg door je lichaam. Langzaam vormt zich een melodie die wel eens 'HELL-O)))-WEEN' gedoopt zou kunnen zijn. Van de White-reeks. Het eerste gedeelte van de set waarin Sunn O))) enkel lome, continu nazinderende, gitaarriffs produceert, past volledig in dat patroon. Langzaam word je één met de drone en kan je enkel genadeloos meedeinen. Dan gebeurt er iets. Er ontwikkelt zich een geluid dat al snel de vorm van een gesampelde beat aanneemt, alsof er iets ritueel ingeleid wordt. De spanning bouwt zich op, maar er gebeurt niets fysieks.
Temidden van de geelgroene lichtstralen die door het dikke rookoppervlak priemen stapt Malefic op het podium. Hij is het eerste personage dat in een Sunn O)))-show opduikt zonder bedekt gelaat. Zijn gezicht vakkundig afgewerkt met corpsepaint ziet hij er als een deathmetalgod uit en zo gedraagt hij zich ook. Lijzig staat hij voor het publiek, terwijl hij vervormde kreten in de microfoon brult. O’Malley en Anderson zijn intussen overgegaan tot de creatie van een abstract geluidslandschap dat erg doet denken aan O’Malleys project Lotus Eaters. Nadien hervalt het duo in hun typische, doch minimale gitaardrones. Malefics oergeschreeuw vormt hierop een interessante aanvulling. Terwijl de belichting op rood springt, wordt het volk in deze fase verder ondergedompeld in het allesverwoestende geluid. Zo gaat het een tijdje in alle intensiteit voort totdat de gitaren bovenop de versterkers belanden en O’Malley het teken geeft om gelijktijdig alle versterkers uit te schakelen.
Fotografie: Frédéric Zamparutti.
http://www.kindamuzik.net/live/sunn-o/earth-sunn-o/11913/
Meer Sunn O))) op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/sunn-o
Deel dit artikel: