http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Sunn 0))) / The Black Heart rebellion

Paradiso stijgt langzaam op.
14 juni 2016, Paradiso, Amsterdam

Publicatiedatum: 15 juni 2016

Har Nevo is het tweede album van The Black Heart Rebellion. De band heeft maar liefst vier jaar gewerkt aan de langspeler. De muziek van de groep uit Gent is verwant met het werk van een band als Einstürzende Neubauten en in België wordt de groep vaak gelieerd aan Kiss the Anus of a Black Cat. Na vier nummers avontuurlijke en ingetogen rock wordt er afscheid genomen van het publiek. "Thank you, this is our last song." Als voorprogramma van Sunn 0))) is The Black Heart Rebellion een vreemde keuze. Veel fans van de dronemetalband blijven in de hal hangen bij de tafels met merchandise. De sympathieke Belgen spelen tot november op veel plekken in de Benelux en verdienen publiek met aandacht.

Tien minuten voor het optreden van Sunn 0))) [foto's] beginnen op het podium en op twee plekken in de zaal rookmachines te blazen. In de schemerige zaal wordt het grijs en zijn slechts de cijfers op de pinautomaten nog te lezen. Zanger Attila Csihar schuifelt in een pij naar de microfoon en begint a capella te zingen. Zijn stem is hard en zuiver. Het publiek is binnen dertig seconden stil. In klanken van onbekende betekenis begint Csihar een verhaal te vertellen. Na ruim zes minuten gezang dat bijna kerkelijk klinkt, verschijnen drie muzikanten, eveneens gekleed pijen, op het podium. Toetsen en gitaren brengen het geluid op gang. De harde drone metal is direct voelbaar in het lichaam van elke bezoeker, hamert acuut op de trommelvliezen en trekt door de ledematen naar het hart en het hoofd. Fans sluiten de ogen en laten zich meevoeren.

Paradiso trilt, schudt en is het eigendom van vier muzikanten uit Seattle. De bezoekers gaan mee in een verhaal met onbekende woorden. Zinnen en klanken teisteren de trommelvliezen en nestelen in de buiken van veel fans. Er is geen communicatie tussen de groep en het publiek, de bezoekers mogen slechts volgen. Sunn 0))) schudt elke steen van de muziektempel los en onderzoekt de kracht van de fundamenten. De pijlers verliezen de grip op de plek. Stenen rammelen onhoorbaar, slechts de toetsen, de gitaren en de stem zijn hoorbaar. Centimeter voor centimeter stijgt Paradiso op.

Op het internet zijn setlisten van Sunn 0))) te vinden waarbij slechts staat vermeld dat er een 'new song' van één uur, 57 minuten en twaalf seconden werd gespeeld. In Paradiso brengt de groep de gespeelde compositie met een toost naar het publiek naar een einde. Het verhaal is langer dan negentig minuten (één uur, 33 minuten en 33 seconden). Op het podium vallen de bandleden elkaar in de armen. In de zaal antwoorden fans door de handen in de lucht te steken of te applaudisseren. Het verhaal met de onbekende woorden en snoeiharde klanken heeft een happy end.

Een volledig in het zwart gestoken bezoekster opent haar ogen. "Nee, het is niet religieus en het is niet seksueel. Het gebeurt in mijn buik. Al die tijd", zegt ze tegen niemand in het bijzonder. Buiten Paradiso staan mensen op het trottoir. De geluiden van de trams, de auto's en het andere verkeer zijn nauwelijks te horen. Er klinkt vooral stilte.

Sunn 0)))