• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Stone Sour

Mr. Slipknot doet wat hij moet doen.
31 mei 2007, Tivoli, Utrecht

Tekst: Stéphan Lam

Beeld: Niels Vinck

Publicatiedatum: 05 juni 2007

“Are you ready?”, roept Corey Taylor vanaf het podium. Zo nu en dan trakteert hij de eerste rij op een douche Spa Blauw, rechtstreeks uit zijn mond. Voor ieder nummer heeft hij wel iets te vertellen of te vragen. Wie was erbij op Pinkpop? Een twintigtal handen gaan de lucht in.

Hij spuugt op de grond en bedankt het Nederlandse publiek omdat het altijd zo goed voor hem is. Hij zal dat nooit vergeten. De schijnwerpers schijnen met strakke stralen op zijn ontblote lijf. Zijn Mastodon T-shirt heeft hij al lang uitgetrokken.

Stone Sour is niet alleen om een beetje te spelen. Nee ze zijn hier om de zaal some kickin’ ass te geven. Taylor heeft er zin in. De zaal toch ook? Want de band kan het niet alleen, het publiek moet ook een steentje bijdragen. Dus wil de zanger iedereen los zien gaan. “Guess what song we’re gonna play next? Rebooooorn!” Het echte enthousiasme is alleen duidelijk zichtbaar in de eerste vier meter publiek, vanaf het podium gezien. De dranghekken zijn een tikkeltje overdreven.

Taylor geeft de zaal zijn middelvinger. Een duim gaat omhoog, later weer omlaag. Zijn handen wapperen bij wijze van ‘Kom op!’, of geven aan – met plectrum tussen duim en wijsvinger – dat het allemaal picobello is. Later gaat zijn hand de lucht in, duim en pink wijzen naar de lucht.

De twee gitaristen en de bassist doen geen van allen de moeite om de show te stelen. Geen overbodige poses, geen rare sprongen. De drummer treedt nauwelijks op de voorgrond. Dat siert hen. De rolverdeling is duidelijk: Taylor is Mr. Slipknot, dus hij is dé man. Hoewel de zanger aan alle metalclichés voldoet, komt hij sympathiek over en straalt onuitputtelijk enthousiasme en energie uit.

Daarom pikt de zaal zijn vertolking van ‘Wicked Game’ (Chris Isaak). ‘Sweet Home Alabama’ wordt zelfs met luid gejuich ontvangen. Het blijft het maar bij één couplet. De uitvoering van ‘Bother’, alleen met gitaar, komt door zijn gegrap niet uit de verf.

Het harde werk valt het best, mede dankzij het goede geluid (niet te hard) in Tivoli. De avond eindigt met een vette drumsolo en natuurlijk een lange toegift (waaronder ‘Get Inside’). Plectrums worden uitgedeeld, drumstokjes vliegen de zaal in. Stone Sour doet precies wat het publiek wil. En dat is wat een band moet doen.

http://www.kindamuzik.net/live/stone-sour/stone-sour-4171/15538/
Meer Stone Sour op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/stone-sour