• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Steve Earle / Allison Moorer

Onrustige hardcore troubadour.
31 januari 2008, Paradiso, Amsterdam

Tekst: Maurice Dielemans

Beeld: Jelmer de Haas

Publicatiedatum: 01 februari 2008

De verwachtingen zijn hoog gespannen voor dit optreden. Alweer drie jaar geleden is het dat hardcore troubadour Steve Earle op een Nederlands podium stond. Intussen is er wel het een en ander veranderd. Zo heeft Steve Earle countrystad Nashville verruild voor het trendy New York en is hij voor de zevende keer in het huwelijksbootje gestapt.

Zijn recente vlam is countryzangeres Allison Moorer, die in haar eentje het voorprogramma mag verzorgen. Ondanks dat sommige van haar eigen liedjes wat doelloos voortkabbelen, weet de slanke blondine van begin dertig de aandacht grotendeels vast te houden. Krachten van Moorer schuilen voornamelijk in haar droevige stemgeluid en de songkeuze. Een nummer van countryvrouw Jessi Colter en afsluiter 'A Change Is Gonna Come' van onverbeterlijke soulman Sam Cooke vallen vanavond nog het meest op. Pas veel later komt ze terug voor een aantal duetten met manlief.

Steve Earle lijkt vooral haast te hebben en minder geconcentreerd dan zijn vrouw. De eerste nummers van de avond, waaronder 'My Old Friend the Blues', zijn bijna allemaal klassiekers. Hoewel hij met windkracht negen door zijn repertoire gaat en daarbij soms wat steekjes laat vallen, is het zeker interessant om hem als een soort van eenzame Dylan aan het werk te zien. Niet alleen doen mondharmonica en gitaar aan de oude bard denken, ook het feit dat Earle nauwelijks iets zegt, maakt de vergelijking helemaal compleet. Waarschijnlijk heeft hij vanmiddag al genoeg geklept in het interview met dj Chris Kijne.

Na de soloset valt op dat Earle nog een tikkeltje onrustiger wordt. Het tempo waarmee zijn gitaren worden omgeruild, ligt bijna even hoog als de baromzet. Zijn zenuwachtige houding is wellicht te verklaren door een verrassing in de vorm van een drumcomputer, die plotseling halverwege het optreden opduikt en waarmee voornamelijk de songs van zijn laatste cd Washington Square Serenade worden ondersteund. In een uitverkocht Paradiso lijkt lang niet iedereen de eentonige hiphopbeats te kunnen waarderen. In de studio experimenteren met elektronica is wellicht ook iets makkelijker te verteren dan op het podium.

Dat hij zich op het laatst van de enigszins teleurstellende show weer met zowel Allison Moorer als de meneer van de bliepjes verenigt, is vooral een opluchting voor Steve Earle, die blijkbaar liever niet de hele tijd alleen op een podium staat. Volgende keer graag weer met band of helemaal solo. Echtgenote mag ook mee.

http://www.kindamuzik.net/live/steve-earle/steve-earle-allison-moorer/16532/
Meer Steve Earle op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/steve-earle