http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Starsailor / Sneakerfreak

Intieme stadionrock.
31 maart 2006, Effenaar, Eindhoven

Tekst: Niels Steeghs

Publicatiedatum: 05 april 2006

Eindhoven mag de eer proeven gastheer te zijn van ronde één van de voorjaarstour die Starsailor over het continent zal leiden. Een voorjaar dat overigens nog altijd tamelijk mistroostig is, en stug weigert door wolkendekken heen te breken. Dat Zuid-Nederland desondanks warmloopt voor een avondje getergde Britse rock is duidelijk, want het bordje uitverkocht mag aan de deur gehangen worden.

Onbezorgd is de aftrap door het Nederlandse Sneakerfreak. Twee heren op akoestische gitaar die hun zanger Arthur van Westerop van begeleiding mogen voorzien. Een tamelijk ingetogen en minimalistische aanpak, zo lijkt op het eerste oor. Daar denkt het tweede oor evenwel anders over. Ogenschijnlijk nonchalant strooit het trio lieflijke liedjes over vissen in Ierland en de 9/11-aanslagen uit over hen die het horen willen. Hippe sportschoenenliefhebbers met een vleugje I Am Kloot, gebonden door een snufje relax van Jack Johnson en zelfs een toefje Racoon-pakkendheid.

Zulke olijke vrolijkheden vloeien door de bank genomen niet door Britse aderen. Een stel midden-twintigers zijn ze eigenlijk nog maar, en toch al bijna veteranen in het wereldje. Eersteling Love Is Here is op basis van een setje parels als ‘Alcoholic,’ ‘Good Souls’ en ‘Poor Misguided Fool’ een klassieker.
Opvolger Silence Is Easy ging deels aan het handje van producer Phil Spector meer de bombastische diepten in. En nu is er dan de derde plaat, het nog net iets massiever en extravert klinkende On the Outside. Aan de buitenkant waarvan eigenlijk? Het gangbare centrum van het door Chris Martin en de zijnen aangevoerde muzikale spectrum misschien? Als dat al zo zou zijn, dan duidt weinig er vanavond op dat de heren uit Wigan hieronder gebukt gaan.

Hoe het ook zij, James Walsh is altijd nog de man met de melodramatische snik in de stem. Een stem die past bij emoties uit de diepste krochten van de menselijke ziel. Niet voor niets ontleende de band zijn naam aan een album van vader Buckley.
Hoop en liefde, maar ook vertwijfeling: ze spreken allemaal uit de dwarsdoorsnede die de band vanavond in bovenvermeld oeuvre aanbrengt. Als extra gitarist is voor deze tour Echoboys Richard Warren ingehuurd. In elk geval leidt het tot een imposante geluidsmuur van een band die deze avond in alles uitstraalt er zin in te hebben.

Van meet af aan gaat de beuk er aardig in. Walsh zet het publiek al snel naar zijn hand. Nee, Starsailor is niet meer enkel dat bandje van met weeïge woorden doorzeefde liedjes. Nieuwe songs als ‘This Time’ en ‘In the Crossfire’ komen zelfs in aanmerking voor het predikaat stadionrock. Het lijkt misschien een contradictie, doch in het gitaargeweld is er één typerend element dat fier overeind blijft: intimiteit.

Foto uit het KindaMuzik archief.