Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Net als het album Gimme Fiction start het optreden met 'The Beast'. Rauw en ongecompliceerd. Zelfs zo eenvoudig dat soms alleen drums te horen zijn, maar zonder het gevoel te krijgen iets te missen. Integendeel: de toetsen, drums, zang en gitaar vullen elkaar subtiel aan.
De boomlange zanger/gitarist Britt Daniel laat zijn instrument schuren zoals alleen hij dat kan. Het klinkt tegendraads en tegelijkertijd houterig, overeenkomstig zijn voorkomen. Wanneer hij zich wegdraait van het publiek en een dialoog met zijn versterker aangaat, lijkt hij wat meer in zijn element te zijn. Verder geniet de frontman zichtbaar van het vloeiend dansende meisje op de eerste ring, dat haar tickets via 3voor12 gewonnen heeft. Geen slechte prijs. Dat wordt nog maar eens bevestigt wanneer 'Lines in the Suit', een hoekig nummer, de zaal losser maakt. Heerlijk, hoe funky Spoon kan zijn tijdens 'I Turn my Camera on'.
De bandleden maken er geen onnodig spektakel van, maar spelen puur op gevoel. De kleine bassist houdt zich op de achtergrond en de toetsenist ruilt zo nu en dan, zonder enige poespas, zijn keyboard om voor een gitaar. Jim Eno, de man achter de drumkit speelt beheerst en maakt duidelijk dat zijn bijdrage van wezenlijk belang is voor het geluid van de band.
Het laatste album wordt bijna volledig gepeeld, afgewisseld met ouder werk. We herkennen de sfeer zoals die op Spoons platen te horen is: broeierig en met bezieling. Dat Paradiso niet uitverkocht is deze avond zal waarschijnlijk komen doordat de band nog niet zo bekend is in Europa. Na twaalf jaar Spoon mag daar wel eens verandering in komen, de band verdient een afgeladen zaal.
http://www.kindamuzik.net/live/spoon/spoon-5636/13003/
Meer Spoon op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/spoon
Deel dit artikel: