• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

South San Gabriel / The Long Winters

Spanningsloos dubbelconcert.
20 augustus 2003, Rotown, Rotterdam (NL)

Tekst: Maurice Dielemans

Beeld: Maurice Dielemans

Publicatiedatum: 21 augustus 2003

Na een paar van die heerlijke weken waarin de temperatuurmeter ver boven de dertig uitsloeg, stond ik opeens naar een bandje te kijken dat luistert naar de deprimerende naam The Long Winters.

Voor nu was het behelpen, want ze waren slechts met zijn tweetjes uit Seattle naar Rotterdam gekomen. Het goede nieuws: in oktober komen ze met de hele band terug, dat vertelde het sympathieke tweetal ons tenminste.

Het is een beetje flauw om alternatieve indierockers The Long Winters te vergelijken met Simon & Garfunkel. Maar ik doe het toch. Met de vrolijke, nichterige linkerhelft, die met zijn weelderige haarbos, nerveuze lachjes en frivole bewegingen sprekend op Art Garfunkel lijkt, lag die vergelijking namelijk erg voor de hand. De andere helft is misschien net iets te groot en langharig om door te gaan voor een Paul Simon, maar zoals ze daar gebroedelijk zongen en hun eenvoudige, brave gitaarliedjes brachten, bekroop mij regelmatig het nare gevoel om eens lekker luid 'Bridge over Troubled Water' te brullen. Ik kon mij inhouden.

Qua timing en zuiverheid was het verre van de oude Tom & Jerry en ik ook had niet echt het idee dat The Long Winters voldoende hadden geoefend.
Als teleurstellende afsluiter van het dubbelconcert in Rotown speelden The Long Winters rommelig, onzeker en onwennig, waardoor iedere poging tot interactie met elkaar en het publiek in het honderd liep.

Na afloop verlieten ze troosteloos het podium. Het plichtmatige applaus van de laatste volhouders duurde slechts een paar seconden. Het bleef hierbij. Op een toegift zat tenslotte niemand te wachten. Iedereen was het er roerend over eens: op hun cd When I Pretend to Fall klinkt het leuker.

Gelukkig was de avond hoopgevend begonnen met South San Gabriel uit Denton, Texas (waar ook Slobberbone vandaan komt).
South San Gabriel, oftewel de gehalveerde band van het alternatieve countrygezelschap Centro-Matric, draait rondom het karakteristieke stemgeluid van Will Johnston. Hij werd in sommige nummers bijgestaan door Scott Danborn. De melodramatische songs waren alles behalve toegankelijk en werden op sobere en monotone wijze gepresenteerd. Toch kwam het over.

Op zich was het geen opzienbarende muziek. De tragiek van eenzame mannen met baarden is vaker bezongen. Toch wist vooral Will Johnston de aandacht krijgen. Hij heeft een mooie, sterke stem. Achteraf bleek het totaal anders en veel beter dan The Long Winters, maar dat ze samen in Rotown stonden, had er alles mee te maken dat ze hetzelfde label (Munich) delen. South San Gabriel was niet opmerkelijk, maar ongetwijfeld de betere van de twee tijdens dit spanningsloze dubbelconcert.

http://www.kindamuzik.net/live/south-san-gabriel/south-san-gabriel-the-long-winters/3806/
Meer South San Gabriel op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/south-san-gabriel