• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Domino: Kissogram / Somnabula / Peaches

Helaas niet al te bevredigend.
31 maart 2004, AB, Brussel (B)

Tekst: Kevin van den Schoor

Beeld: Lynne Porterfield

Publicatiedatum: 04 april 2004

Openingsact was het door Peaches zelve uitgepikte duo Kissogram. Wat we te zien kregen was aanvankelijk best amusant. Twee jonge Berlijnse knapen, de ene voorovergebogen over zijn elektronica. Brilletje op, kostuumpje aan, blonde haren netjes gekamd, kortom: een college-boy van het soort dat zich, toen hij twaalf was, waarschijnlijk graag alleen op zijn kamer opsloot met zijn Atari of aanverwant speeltje. De zanger, iets nonchalanter, met eveneens een vreemd stuk elektronica rond zijn nek gehangen. De muziek bestond uit beats en samples die zo clichématig waren dat het terug goed werd. De standaard Roland-bassdrum die we al kennen van pakweg de new-beatperiode werd nog maar eens bovengehaald en de zanger gooide er half gescandeerde, half gezongen teksten over. Leuk, maar veel te weinig variatie om langer dan, laten we zeggen, een kwartier, te boeien. Zelfs niet toen de zanger iets onbestemds met een gitaar deed.

De laatste 'performance' (bij gebrek aan een beter woord) van Mauro Pawlowski's alter-ego zou het worden. Na slechts één album vond Mauro het al tijd om zijn creatuur af te slachten en dit zou gepaard gaan met redelijk wat bloedvergieten. Na een akoestische versie van 'I Am Somnabula', belandde de microfoon al in het publiek en die zou daar blijven tot het einde. Het theateraspect nam snel de bovenhand, toen het keyboard (dat overigens op een strijkplank stond) na wat willekeurig getokkel onder Mauro belandde en bezweek. Als een wildeman ging hij tekeer, begeleid door noisy electronica (jazeker, alweer op een cd). De achterkant van de akoestische gitaar werd tegen zijn voorhoofd geslagen tot de stukken eraf vlogen en enkel de voorkant overbleef, waarna hij, zijn hoofd in de klankkast stekend, een geschifte Inca-dans tentoonspreidde. Na zijn genitaliën bewerkt te hebben met drumsticks en nog een paar surfmoves uitgeprobeerd te hebben op de strijkplank, vormde het uitdelen van de kapotgeslagen instrumenten aan het publiek stilaan het einde van de show. Zijn cape werd de zaal ingezwierd en Somnabula was officieel dood. Moest het iemand anders dan Mauro geweest zijn, hij zou er waarschijnlijk niet mee weggekomen zijn.

Ik moet bekennen: veel meer dan wat nummers van de radio kende ik niet van Peaches. Mijn verwachtingen waren dan ook niet noodzakelijk hoog gespannen toen ze het podium opwandelde. Uiteraard was haar lichtjes exuberante verschijning me wel bekend, en ook deze keer was het van dattum. Fel geschminkt en in hotpants en bikini rondlopend, zichzelf bepotelend op alle mogelijke plaatsen: jaja, mevrouw valt duidelijk te klasseren onder de term 'shockrocker'. Nu kan ik daar best mee leven: uiteindelijk hebben Alice Cooper, Ozzy Osbourne en Marilyn Manson een groot deel van hun carrière daar ook op gebouwd. En de Britneys, Kylies en andere huppeltrutjes dezer wereld natuurlijk ook, zij het dan minder in-your-face dan Peaches. Het enige probleem was dat ik de muziek nogal vrijblijvend vond. Nummers als 'Kick It' (een over-the-top gitaarriff, op de plaat samen met Iggy Pop gezongen) en 'Shake Yer Dix' (een beat met een soort rap erover) mogen er best zijn. Ja, er kan zelfs gesproken worden van een zekere dansbare funkgroove in 'Shake Yer Dix'. Maar helaas was met deze twee songs ook bijna heel het optreden gedefinieerd. De ene song na de andere met dezelfde beat en dezelfde, tja, 'thematiek', rolde eruit. En in Abraham Lincoln-baarden getooide vrouwen op het podium mogen dan wel amusant zijn, maar dat blijft ook niet duren. Bij de gitaarnummers kreeg ik nogal een 'been there, done that'-gevoel, met hun voorspelbare riffs en alweer dat obligate 'zie-eens-wat-ik-allemaal-durf'-houdinkje. Het maakte me allemaal nogal moe en een tweede keer Peaches hoeft dus niet voor me.

http://www.kindamuzik.net/live/somnabula/domino-kissogram-somnabula-peaches/5569/
Meer Somnabula op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/somnabula